Τι περιμένει η Αθήνα από τη Σύνοδο Κορυφής; Θα τραβήξει η Ε.Ε. μια κόκκινη γραμμή έναντι της Τουρκίας;
Η Ευρώπη δε θα πρέπει να φανεί αφελής αυτήν τη φορά. Είναι ξεκάθαρες, πλέον, σε όλους και η στάση και η θέση και οι επιδιώξεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι κινήσεις εντυπωσιασμού, τα ανατολίτικα τερτίπια της τελευταίας στιγμής, δεν αναιρούν τη συμπεριφορά σχεδόν ενός ολόκληρου χρόνου. Η Ευρώπη είχε δώσει εδώ και καιρό στην Τουρκία δύο ευκαιρίες αλλά και δύο επιλογές: Μια θετική ατζέντα, σταματώντας τις προκλήσεις, ή να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών της με τη μορφή κυρώσεων. Κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει το αποτέλεσμα της Συνόδου, καθώς οι ζυμώσεις και οι συζητήσεις είναι έντονες και σε εξέλιξη. Ωστόσο, η Ευρώπη οφείλει με παρρησία να καθορίσει άμεσα τη μορφή των σχέσεών της με Τουρκία, που φέρεται σταθερά ως κράτος-ταραξίας στην πολύ ευαίσθητη περιοχή της Αν. Μεσογείου. Η ατολμία συνιστά για την απέναντι πλευρά μήνυμα αδυναμίας. Η Ελλάδα έχει διαμορφώσει συμμαχίες ενόψει της Συνόδου, προκειμένου να υποστηριχθούν κατάλληλα τα συμφέροντά της, που είναι και συμφέροντα της Ευρώπης.
-Σας ανησυχεί η προοπτική ενός γαλλογερμανικού συμβιβασμού σε ένα σχέδιο light κυρώσεων;
Είναι ένα υπαρκτό ενδεχόμενο. Αισθάνομαι, όμως, την ανάγκη να τονίσω ότι την ευθύνη ενός κατευναστικού μηνύματος που, αντί να συνετίσει την Τουρκία, ενθαρρύνει την παραβατική της συμπεριφορά, θα την έχουν εκείνοι που δεν τόλμησαν να αποτρέψουν φιλοδοξίες περιφερειακής επικυριαρχίας. Η Ευρώπη καλείται να αντιμετωπίσει μία μετάλλαξη του ανατολικού ζητήματος. Να διαχειριστεί το ανατολικό ζήτημα του 21ου αιώνα. Από τον 18ο ως και τον 20ο αιώνα, η Δύση αντιμετώπισε το ανατολικό ζήτημα ως μία μακρά διαδικασία συρρίκνωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τώρα πρέπει να διαχειριστούμε μια επικίνδυνη προσπάθεια της ερντογανικής Τουρκίας να επεκτείνει την επιρροή της σε παλιά οθωμανικά εδάφη, θέτοντας σε κίνδυνο τη σταθερότητα και την ειρήνη σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.
-Είναι ρεαλιστικό ένα εμπάργκο όπλων στην Τουρκία; Γιατί επιμένει τόσο πολύ ο κ. Μητσοτάκης;
Είναι ρεαλιστικό ένα κράτος εκτός της Ε.Ε. να απειλεί ένα κράτος μέλος της Ε.Ε.; Είναι αποδεκτό κάννες ευρωπαϊκής κατασκευής να στρέφονται κατά της Ελλάδας αυτή την κρίσιμη – για τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο – ώρα; Υπάρχουν φορές στην εξωτερική πολιτική που ο κυνισμός των συμφερόντων πρέπει να υποχωρεί μπροστά στην ηθική των αρχών. Τελικά, σήμερα αυτό είναι το δίλημμα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Ορθώς λοιπόν, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει σε αυτή τη θέση, που απαιτεί ρεαλισμό και ηθική.
-Έχετε παρουσιάσει στοιχεία για κατακόρυφη μείωση των μεταναστευτικών ροών στη χώρα. Μήπως είναι συγκυριακό; Και τι γίνεται με τις επιστροφές παρανόμων μεταναστών;
Δεν είναι συγκυριακό. Είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής για την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων. Η Ελλάδα είναι η «ασπίδα της Ευρώπης» και αυτό θα πρέπει να το θυμόμαστε όλοι, συμπεριλαμβανομένων των Ευρωπαίων εταίρων μας. Αναμφίβολα, η Ελλάδα σήκωσε και σηκώνει δυσανάλογα μεγάλο βάρος στο μεταναστευτικό, που, τονίζω, είναι ένα ζήτημα που αφορά ολόκληρη την Ευρώπη. Τα προηγούμενα χρόνια, η δράση των κυκλωμάτων των διακινητών ήταν ανεξέλεγκτη. Πλέον, η αποτελεσματική φύλαξη των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων μας φέρνει αποτελέσματα. Έχει φέρει μείωση στις ροές, έχει καταφέρει καίριο πλήγμα στους διακινητές. Πάντα με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο Διεθνές Δίκαιο φυλάσσουμε τα σύνορά μας, τα σύνορα της Ευρώπης, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν είναι ένα αφύλακτο οικόπεδο, αλλά ένα σοβαρό κράτος. Όσον αφορά τις επιστροφές, η Τουρκία έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης στην καθυστέρησή τους. Η Τουρκία συστηματικά αψηφά τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του 2016. Η Ευρώπη οφείλει πλέον να τη φέρει προ των ευθυνών της.
