Κρίσιμα στοιχήματα καλείται να κερδίσει η χώρα στο αμέσως επόμενο διάστημα για να βγει οριστικά από την κρίση και να πορευτεί με σιγουριά στο μέλλον. Ανάμεσά τους προέχει η διαπραγμάτευση για το δημόσιο χρέος, που θα μειώσει το ετήσιο βάρος του, θα ενισχύσει και θα εμπεδώσει την εμπιστοσύνη στην εθνική μας οικονομία. Και βέβαια η δρομολόγηση των διαδικασιών για τη συνταγματική αναθεώρηση, που έχει εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, και θα επιτρέψει στην επόμενη Βουλή να λειτουργήσει ως αναθεωρητική. Τίποτε από τα δυο δεν πρέπει να μείνει στη μέση. Τίποτε δεν μπορεί να αναβληθεί. Καιρός για χάσιμο δεν υπάρχει. Ούτε περιθώρια για παιχνίδια κομματικών σκοπιμοτήτων. Πολιτική αβεβαιότητα η Ελλάδα δεν αντέχει. Δεν πρέπει άλλωστε να λησμονείται ότι διεθνείς οργανισμοί και έγκυροι αναλυτές επισημαίνουν ως το σοβαρότερο κίνδυνο για την Πατρίδα μας το ενδεχόμενο πολιτικής αστάθειας.
Παρόλα αυτά, η Αξιωματική Αντιπολίτευση επιχειρεί να αιχμαλωτίσει τη χώρα σε μακρά προεκλογική περίοδο και να τη σύρει σε πρόωρες εκλογές. Εκμεταλλεύεται, για το σκοπό αυτό, την επικείμενη λήξη της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας και τη συνταγματική πρόβλεψη για αυξημένη πλειοψηφία στη ψηφοφορία για την ανάδειξη του επόμενου. Δηλώνει πως, για να προκαλέσει εκλογές, δεν ψηφίζει για Πρόεδρο «ούτε τον ίδιο τον Θεό». Προσποιείται πως δεν κατάλαβε ακόμη ότι η πλειοψηφία των 180 βουλευτών που απαιτεί το Σύνταγμα (άρθρο 32) αποβλέπει στην εκλογή Προέδρου με τη μέγιστη δυνατή αποδοχή και δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για πρόωρη διάλυση της Βουλής.
Είναι βέβαια προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει σήμερα την πρακτική που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ το 2009. Προσποιείται πως δεν άκουσε ποτέ τον έγκριτο συνταγματολόγο Γ. Κασιμάτη να χαρακτηρίζει, από την πρώτη στιγμή, την πρακτική αυτή ως «συνταγματική εκτροπή». Και βέβαια θέλει να αγνοεί τη γενναία παραδοχή του Πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου ότι η επιστράτευση της διαδικασίας ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας με σκοπό την πρόωρη διάλυση της Βουλής συνιστά «θεσμικό εκβιασμό».
Όμως! Πέρα από συνταγματική εκτροπή και θεσμικό εκβιασμό, η πρακτική εκείνη, που τώρα αντιγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά επικίνδυνο τακτικισμό, που στις κρίσιμες αυτές ώρες δεν αντέχει η χώρα. Ακόμη και η συζήτηση για πρόωρες εκλογές, προκαλεί αρνητικές συνέπειες στην προς τα έξω εικόνα της χώρας, καθώς θέτει σε αμφισβήτηση τη σταθερότητα και τη σιγουριά, που με τόσες θυσίες κατέκτησε. Ο πιο σοβαρός κίνδυνος, την ώρα αυτή, θα ήταν ένα τεχνητό ανάχωμα στην παραγωγή μεταρρυθμιστικού έργου, που η χώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Θα ήταν δραματικό να ανασταλεί η πορεία εξόδου από την κρίση και τον μνημονιακό εναγκαλισμό. Θα πληρώσουμε βαρύ κόστος εάν δημιουργηθεί σε εταίρους, δανειστές, επενδυτές και αγορές η πεποίθηση ότι η χώρα εισέρχεται σε περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας. Θα υπονομεύσουν το μέλλον της χώρας, όποιοι δεν αντιλαμβάνονται την ανάγκη να διαπραγματευθεί η Ελλάδα από την καλύτερη δυνατή θέση την απαραίτητη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της.
Είναι, λοιπόν, ανάγκη, ενόψει της προεδρικής εκλογής, να υπάρξει από όλους σεβασμός στους θεσμούς και το μέλλον της χώρας. Είναι ανάγκη να υπάρξει δημοκρατική ευθύνη, ώστε η Βουλή των Ελλήνων να εκλέξει στο ανώτατο Πολιτειακό αξίωμα της Ελληνικής Δημοκρατίας πρόσωπο κύρους και ευρείας αποδοχής. Είναι ανάγκη να υπάρξει, προπάντων, εθνική ευθύνη. Να αφεθούν στην άκρη οι κομματικές σκοπιμότητες και να προταχθεί το συλλογικό καλό και το εθνικό συμφέρον.
Οι Έλληνες βουλευτές, ψηφίζοντας, στις αρχές του 2015, για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα αποφασίζουν ουσιαστικά για την πορεία της χώρας στα πολλά επόμενα χρόνια. Θα αποφασίζουν εάν η Ελλάδα θα φερθεί ως «ιδανικός αυτόχειρας» μπαίνοντας σε εθνική περιπέτεια ή θα πορευθεί με ευθύνη, σιγουριά και σταθερότητα σε καλύτερες ημέρες προοπτικής και ελπίδας.
Όλοι, κόμματα και βουλευτές θα βρεθούν μπροστά σε ιστορικές ευθύνες. Και τότε θα υποστούν στρατηγική ήττα o λαϊκισμός και οι κάθε μορφής τυχοδιωκτισμοί. Θα έχουν νικήσει η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα, οι θεσμοί, η χώρα, οι Έλληνες πολίτες. Η ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας από τη σημερινή Βουλή μπορεί να στηριχθεί στη δημοκρατική και εθνική ευθύνη των μελών της.
(Άρθρο στnν εφημερίδα “ΕΣΤΙΑ”)
