– Ο κ. Γιώργος Κουμουτσάκος, Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, είναι στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής μας γραμμής. Καλή σας ημέρα, κ. Κουμουτσάκο.
Καλή σας ημέρα κα Καραγιάννη. Καλημέρα και στους ακροατές σας.
– Να ’στε καλά. Κύριε Κουμουτσάκο, από την χθεσινή συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο τα πρώτα συμπεράσματα των δύο Ευρωβουλευτών της Επιτροπής Οικονομικών για τη διαδρομή της τρόϊκας και τον τρόπο με τον οποίον διαχειρίστηκε το μνημόνιο στις χώρες που μπήκαν σε πρόγραμμα, ποια είναι η δική σας αξιολόγηση;
Τρία βασικά σημεία. Πρώτον: Η κρίση δεν ήταν αποτέλεσμα των δράσεων της τρόϊκας. Αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί. Η κρίση προϋπήρξε και η τρόϊκα ήρθε μετά. Δεύτερον: Θεσμικά ο «μηχανισμός» της τρόϊκας βρίσκεται σε μία πολύ γκρίζα περιοχή. Είναι θεσμικά μετέωρη. Αποφασίστηκε από το Συμβούλιο Υπουργών, με την λεγόμενη διακυβερνητική διαδικασία, χωρίς να είναι μία απόφαση όπως προβλέπεται στην κοινοτική μέθοδο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ενεπλάκη. Δεν έδωσε τη συναίνεσή του. Αυτό πρέπει να ειπωθεί.
– Και άρα η νομιμοποιητική της βάση λέτε είναι εξαιρετικά ασταθής.
Βρίσκεται σε μια γκρίζα θεσμική περιοχή, σε μία θεσμική ασάφεια. Έτσι και η νομιμοποίησή της υφίσταται τις συνέπειες αυτής της πραγματικότητας.
Το τρίτο σημείο είναι ότι η δράση της τρόϊκας σε πολλά σημεία δημιούργησε προβλήματα. Έλυσε άλλα, αλλά και δημιούργησε προβλήματα.
Αυτά είναι τα τρία βασικά συμπεράσματα της έκθεσης και δεν νομίζω ότι αυτά θα αλλάξουν πολύ και στο τέλος της διαδικασίας. Δηλαδή αφού κατατεθούν και συζητηθούν οι τροπολογίες και αφού οριστικοποιηθεί το κείμενο της έκθεσης, το οποίο να υπογραμμίσω ότι είναι ένα γνωμοδοτικό πολιτικό κείμενο. Δεν είναι νομοθετικό κείμενο.
– Σωστά. Το συζητούσαμε προηγουμένως και με τον κ. Χουντή που είπε ότι είναι γνωμοδοτικό καθαρά.
Ακριβώς.
-Να ρωτήσω και κάτι συγκεκριμένο. Υπάρχει απ’ αυτή την καταγραφή συμπερασμάτων κάποια αναφορά σε αστοχίες όπως είπε ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του; Αναφέρθηκε στον πολλαπλασιαστή, τη μέτρηση τη σχετική, γνωστή πια, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Υπάρχει ένα ζήτημα νομίζω που έχει μπει στη δημόσια συζήτηση, κατά πόσον η υφεσιακή λογική ήταν αυτή που ήτανε το πιο κομβικό λάθος της τρόϊκας. Δηλαδή δεν μέτρησε τις παρενέργειες που θα μπορούσε να είχε η ύφεση. Η λιτότητα δηλαδή. Το σπιράλ της λιτότητας.
Στη μεγάλη καυτή στιγμή της κρίσης, φάνηκε η αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έχει τεχνογνωσία επίλυσης τέτοιων κρίσεων μέσα στην ευρωζώνη. Χρειάστηκε λοιπόν, και τελικά αποφασίστηκε, να εμπλακεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όπως ξέρετε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει μια συγκεκριμένη συνταγή ρύθμισης τέτοιων καταστάσεων. Δυστυχώς αυτό το “copy paste” εφαρμόστηκε και στη χώρα μας χωρίς να λαμβάνει υπόψη πολύ συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας. Υπήρξαν και άλλα σφάλματα όπως ο διαβόητος «πολλαπλασιαστής». Και έτσι δημιουργήθηκε αυτό το σπιράλ της ύφεσης.
Οφείλω πάντως να πω ότι οι προτάσεις και η κατεύθυνση που περιείχαν τα προγράμματα για μεταρρυθμίσεις, νομίζω ότι όλοι καλοπροαίρετα μπορούν να συμφωνήσουν, ότι ήταν κάτι το οποίο ήταν αναγκαίο. Μεγάλο μέρος τους θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει μόνοι μας. Δυστυχώς δεν το κάναμε.
Αυτό το κενό εθνικής μεταρρυθμιστικής στρατηγικής δυστυχώς, υπό το κράτος της πίεσης της κρίσης καλύφθηκε, από τις συνταγές της τρόϊκας.
Η τρόϊκα έχει διαπιστώσει αρκετές φορές, νομίζω είναι διάχυτο και στα κείμενα που παρουσιάζουν οι τρεις επικεφαλείς στο Eurogroup για την μεταρρυθμιστική κόπωση στη χώρα, άρα υπάρχει και ένα ζήτημα αναφοράς στις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης που διαχειρίστηκε, των ελληνικών κυβερνήσεων, που διαχειρίστηκε την κρίση από το ’10 και μετά. Αυτό διαπιστώνεται καθόλου ως συμπέρασμα μέσα στην αξιολόγηση των δύο ευρωβουλευτών;
Δεν θυμάμαι αυτήν τη στιγμή αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Ούτως ή άλλως δεν αποκλείω να καταγραφεί τελικά. Θα φανεί στη διαδικασία των τροπολογιών και της συζήτησης, διότι το κείμενο που γνωρίζουμε δεν είναι το τελικό κείμενο.
-Είναι το draft.
Ακριβώς. Είναι το προσχέδιο. Επομένως αυτό το οποίο θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν είναι ότι μπορεί να φαίνονται σε απόλυτο αριθμό τα πέντε χρόνια πολλά, αλλά σκεφθείτε ότι εδώ αλλάζει η δομή, η προσωπικότητα ενός ολόκληρου κράτους.
Επομένως είναι λογικό υπό την πίεση του χρόνου να καταγράφονται και σημάδια μεταρρυθμιστικής κόπωσης. Σκεφτείτε ότι ουσιαστικά είναι σα να ζητάμε σε έναν άνθρωπο να αλλάξει προσωπικότητα σε μερικούς μήνες. Ε δεν γίνεται αυτό.
Αυτό είναι μια πολύ επίπονη διαδικασία. Ο ελληνικός λαός με μεγάλη ωριμότητα πορεύτηκε σε αυτή την δύσκολη και μεγάλη πορεία, για να φτάσουμε τώρα, και με την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να διεκδικούμε, εγώ πιστεύω με αξιώσεις, καλύτερη εικόνα της χώρας στην Ευρώπη.
– Συνομιλώντας με τον συνάδελφό σας στην Ευρωβουλή αλλά ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Χουντή μου προσδιόρισε ως ένα στοιχείο που κατά τη γνώμη του ήταν αρνητικό στην ομιλία του Πρωθυπουργού το γεγονός ότι όχι τόσο στην παρουσία του εντός του Ευρωκοινοβουλίου αλλά κυρίως στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησε η ατζέντα του ήταν ως επί το πλείστον εθνική και λιγότερο ευρωπαϊκή.
Αυτή είναι η άποψη του κ. Χουντή. Να σας πω ότι δεν μπορούσε παρά να υπάρχει μία έντονη αναφορά στις εθνικές πραγματικότητες απ’ τη στιγμή που το βασικό ενδιαφέρον, αν θέλετε, και τα ερωτηματικά τα ευρωπαϊκά είναι κατά πόσον η Ελλάδα, μια χώρα που αντιμετωπίζει τις δυσκολίες, που όλοι γνωρίζουμε, θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά της ως Προεδρίας οδηγώντας τα σε αίσια έκβαση.
Επομένως, απαντώντας σ’ αυτό το ερώτημα κανένας Έλληνας πρωθυπουργός και ορθότατα το έπραξε ο κ. Αντώνης Σαμαράς, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στις προόδους που έχουν γίνει στην Ελλάδα και βάσει αυτών, μέσα από δυσκολίες, να πείσει ότι η Ελλάδα θα ασκήσει με επαγγελματισμό και αρτιότητα τα καθήκοντα της Προεδρίας.
Εκεί αν θέλετε νομίζω ότι θα είναι και το βασικό σημείο του τελικού απολογισμού. Διότι η προχθεσινή ομιλία του κ. Σαμαρά στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήταν μια δυναμική και πειστική εκκίνηση της Προεδρίας. Η αξιολόγησή της θα γίνει στο τέλος. Εγώ πιστεύω ότι θα είναι ένας επιτυχημένος απολογισμός μετά την δυναμική εκκίνηση.
Εκεί θα κριθεί η Προεδρία. Εάν μια χώρα με αντικειμενικά προβλήματα μπορεί τελικά, ασκώντας τα θεσμικά της καθήκοντα και τις θεσμικές της υποχρεώσεις, να αποδείξει ότι μπορεί να λειτουργεί ως τίμιος μεσολαβητής, που υπηρετεί την ευρωπαϊκή ατζέντα και μπορεί να παράγει προστιθέμενη ευρωπαϊκή αξία.
Λοιπόν ο συνδυασμός και των δύο, του εθνικού και του ευρωπαϊκού, στην περίπτωση της Ελλάδας ήταν απαραίτητος. Ο κ. Χουντής κάνει αυτή την κριτική αλλά δεν μπορεί να απαντήσει πιστεύω η κριτική αυτή του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα ότι έπρεπε ο Έλληνας Πρωθυπουργός να απαντήσει στο πώς μια χώρα με προβλήματα, έτσι όπως έχει γραφτεί στον διεθνή τύπο, μπορεί να ασκήσει μια επιτυχή Προεδρία.
-Κύριε Κουμουτσάκο, το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός έχει θέσει και ένα δίλημμα σε ό,τι αφορά στην προεκλογική συζήτηση για τις κάλπες των Ευρωεκλογών, Ευρώπη ή όχι Ευρώπη. Θεωρείτε ότι αυτό μπορεί να απηχεί την ελληνική πραγματικότητα; Άκουσα από κάποιους ότι ενδεχομένως είναι διχαστικό με την έννοια ότι και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει ποτέ μιλήσει, η ηγεσία του, για έξοδο από την Ευρώπη.
Κάνοντας αυτή τη συζήτηση μην ξεχνάτε, κα Καραγιάννη, και νομίζω κανείς δεν πρέπει καλόπιστα να ξεχνάει ότι η χώρα που ασκεί την Προεδρία, -μια προεκλογική Προεδρία, πριν από τις κρισιμότερες ευρωπαϊκές εκλογές του θεσμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου-, δεν μπορεί παρά να έχει καθήκον να εκπέμπει μηνύματα που θα αφορούν και στην ευρωπαϊκή προεκλογική καμπάνια. Ας μη γελιόμαστε το μεγάλο διακύβευμα των επόμενων ευρωπαϊκών εκλογών, είτε στην Ελλάδα, είτε γενικότερα στην Ευρώπη θα είναι κατά πόσον οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις θα απαντήσουν στην πρόκληση του ευρωσκεπτικισμού και του ευρωαρνητισμού.
Είδατε το παράδειγμα του κ. Φάρατζ ας πούμε. Επομένως μιλώντας υπό τη διττή του ιδιότητα ο Πρωθυπουργός…
Ακραία, ακροδεξιό.
Θα τα πούμε για τον κ. Φάρατζ φαντάζομαι. Λοιπόν με τη διττή ιδιότητα του Πρωθυπουργού της Ελλάδας και ταυτόχρονα του Πρωθυπουργού της χώρας που ασκεί την Προεδρία πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές οι οποίες θα γίνουν διαρκούσης, της Ελληνικής Προεδρίας, καθόρισε παρόντος του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το μεγάλο πολιτικό διακύβευμα των ευρωπαϊκών εκλογών.
Για να πάμε λίγο στον κ. Φάρατζ.
Κοιτάξτε, ο κ. Φάρατζ είναι μία προσωπικότητα έντονη σε σημείο γραφικότητας. Έτσι αντιμετωπίζεται και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είναι ο βασικός εκφραστής του ευρωαρνητισμού στη Μεγάλη Βρετανία, κινείται πολύ πέραν των Τόρις. Δηλαδή ξεπερνάει σε ευρωσκεπτικισμό τους Βρετανούς συντηρητικούς. Οι θέσεις που επισήμως εκφράζει όσον αφορά στην οικονομία είναι ακραία φιλελεύθερες. Είναι ένας σκληρός νεοφιλελεύθερος και σκληρός αντιευρωπαϊστής. Ταυτόχρονα, ειδικά αυτήν την εποχή, κάνει, μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την καμπάνια του στην Αγγλία.
– Και άρα ήταν εύκολο πεδίο για εκείνον η συζήτηση αυτή στο Ευρωκοινοβούλιο;
Θα το έκανε με οποιονδήποτε…
– Ήταν εξαιρετικά προσβλητικό βέβαια για τη χώρα.
….προσαρμοσμένο στη χώρα στην οποία θα εκπροσωπούσε ο εκάστοτε Πρωθυπουργός της Προεδρίας. Ο κ. Φάραντζ θα έκανε το ίδιο πράγμα. Σας λέω ότι είμαι βέβαιος ότι θα έκανε το ίδιο πράγμα, με οποιονδήποτε θα είχε απέναντί του. Θα έλεγε περίπου τα ίδια πράγματα, διότι αυτό εξυπηρετεί την δική του προσωπική ατζέντα ενόψει των ευρωεκλογών στη Μεγάλη Βρετανία.
– Κύριε Κουμουτσάκο, πριν κλείσουμε, ακούω ότι θα είστε εκ νέου υποψήφιος. Αληθεύει;
Ούτε διαψεύδω, ούτε υποστηρίζω φήμες. Μόνο τα γεγονότα έχουν αξία. Και τα γεγονότα θα τα καθορίσει η απόφαση του Πρωθυπουργού στο χρόνο που πρέπει.
– Επιθυμείτε πάντως. Είχαμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε και στο παρελθόν.
Πράγματι πρόσφατα είχαμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε. Είναι γνωστό αυτό που είχε πει ο Μάο. «Να εύχεσαι να ζεις σε ενδιαφέροντες καιρούς». Παραφράζοντάς το θα έλεγα να εύχεσαι να συμμετέχεις σε ενδιαφέρουσες εποχές.
– Και είναι ενδιαφέρουσα.
Είναι πράγματι. Μπορώ λοιπόν να το εύχομαι. Αλλά η απόφαση ανήκει στον Πρωθυπουργό.
– Ευχαριστώ πάρα πολύ κ. Κουμουτσάκο. Να ’στε καλά.
Και εγώ ευχαριστώ, να ’στε καλά.
Μπορείτε να ακούσετε το ηχητικό απόσπασμα εδώ