Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων τον τελευταίο χρόνο έδειχαν μια σαφή τάση.
Τη σταθερή μετακίνηση ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Νέα Δημοκρατία.
Αν διάβαζε κανείς σωστά αυτά τα χαρακτηριστικά ίσως να μην είχε εκπλαγεί από το ποσοστό, που έλαβε τελικά το κόμμα της ΝΔ το βράδυ της 26ης Μαίου.
Το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης συνιστά σαφώς την αρχή μιας πορείας για πολιτική αλλαγή στη χώρα.
Τι συνέβη όμως και υπήρξε αυτό το αποτέλεσμα; Αυτό που στην ουσία ξεκίνησε από το τέλος του καταστροφικού- για τη χώρα και την οικονομία – πρώτου εξαμήνου του 2015.
Η «απομυθοποίηση» της ιδεοληπτικής αριστεράς. Και αυτό συνέβη γιατί κυβέρνησε. Δοκιμάστηκε αυτή τη φορά όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχήθηκε στην εξουσία μέσω έωλων υποσχέσεων.
Κυβέρνησε μέσω συστηματικών ψεμάτων. Δημιούργησε μηχανισμούς προπαγάνδας. Προκάλεσε διχασμό. Επιχείρησε να καλλιεργήσει μίσος ταξικό. Επέδειξε ασέβεια προς τους θεσμούς, τους νόμους, τη διάκριση των εξουσιών. Πολέμησε τους αντιπάλους με τρόπο δόλιο επιχειρώντας «δολοφονίες χαρακτήρων». Επιχείρησε να διεμβολήσει την κεντροαριστερά και να προκαλέσει ρήγμα στην κεντροδεξιά έχοντας «όχημα» μια Συμφωνία που υποτίθεται σκοπό είχε να επιλύσει μια χρόνια διένεξη με μια γειτονική χώρα. Εργαλειοποίησε ένα εθνικό θέμα. Οι Έλληνες δεν το συγχώρεσαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε τρεις εκλογικές νίκες το 2015 γιατί έθεσε διλημματικού χαρακτήρα ερωτήματα προς το εκλογικό σώμα. Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο. Νέο – παλιό. Δεξιά – Αριστερά. Η στροφή προς τον πολιτικό ρεαλισμό μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ αλλά και η κυβερνητική φθορά έδωσαν οριστικό τέλος σε αυτά τα διλήμματα.
Είναι τόσο παρωχημένα που δεν πείθουν πια ούτε όταν χρησιμοποιούνται από τους κομματικούς σχηματισμούς, που γεννήθηκαν από την σάρκα του ΣΥΡΙΖΑ το ’15, μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Τη ΛΑΕ και την Πλεύση Ελευθερίας.
Στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε ένα πολιτικό «πείραμα» το 2015. Η άνοδος στην εξουσία ενός καθαρά λαϊκιστικου κόμματος, μιας ιδεοληπτικής αριστεράς που δεν έχει καμία σχέση με τους εκφραστές της γνήσιας Αριστεράς.
Η δημοκρατία έχει τους μηχανισμούς να απομυθοποιεί όμως ό,τι επί της ουσίας την υπονομεύει.
Τελικά, οι Έλληνες ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μια αντισυστημική λύση στην κρίση, όταν άλλαξε προς το χειρότερο η ζωή τους. Δεν τον εμπιστεύονται τώρα. Δεν τον κρίνουν άξιο να διαχειριστεί την κανονικότητα στην οποία επιτέλους προσβλέπουν. Η αρχή έγινε. Η συνέχεια φαίνεται ξεκάθαρα. Η χώρα είναι έτοιμη και ώριμη πια για την πολιτική αλλαγή.
Άρθρο στην εφημερίδα Πελοπόννησος