– Περιμένετε συμφωνία τη Δευτέρα;
Πιστεύω ότι, αντίθετα από την ατμόσφαιρα της δήθεν «γενναίας ρήξης» που σκόπιμα καλλιεργείται από κυβερνητικούς κύκλους, βρισκόμαστε σε κατεύθυνση επώδυνης συμφωνίας. Ενός επώδυνου συμβιβασμού της κυβέρνησης με την πραγματικότητα. Η δραματοποίηση των τελευταίων εικοσιτετραώρων ακούγεται περισσότερο σαν σάλπισμα μεγάλου συμβιβασμού. Άλλωστε αυτό είναι γνωστή διπλωματική πρακτική αλλά και, ακόμα πιο γνωστό, επικοινωνιακό τέχνασμα.
Βέβαια αυτά τα λέω με γνώμονα την προηγούμενη διπλωματική και ευρωπαϊκή μου εμπειρία, αλλά κυρίως και πάνω από όλα, με ερμηνευτικό εργαλείο τον ορθολογισμό. Όμως, το τελευταίο τετράμηνο έχουμε επαναλαμβανόμενα φαινόμενα ιδεοληπτικού παραλογισμού. Είμαι υποχρεωμένος λοιπόν στην εκτίμησή μου περί κυοφορούμενης δύσκολης συμφωνίας να κρατήσω και επιφυλάξεις για ενδεχόμενο αποτυχίας.
– Εάν όχι , τι;
Το Συμβούλιο Κορυφής της Δευτέρας με κύριο θέμα του το ελληνικό ζήτημα, έχει προσλάβει διαστάσεις τελευταίας ευκαιρίας. Τυχόν αποτυχία θα βάλει σε λειτουργία μηχανισμούς «τέλειας καταιγίδας» για τη χώρα μας.
Η χρεοκοπία και η «έξωση» από το ευρώ και την Ευρωζώνη θα γίνει από εφιάλτης, ζώσα πραγματικότητα. Ρήξη με τους εταίρους δανειστές μας θα γινόταν ρήξη με το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας και των Ελλήνων. Ρήξη με τη μεγάλη εθνική στρατηγική επιλογή να ανήκουμε ως ισότιμο μέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ρήξη με το Ευρωπαϊκό μας πεπρωμένο. Τελικά, ρήξη με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που θέλουν συμφωνία και παραμονή στην Ευρωζώνη.
– Πως εννοείτε την «τέλεια καταιγίδα»;
Θυμάστε μήπως την ομώνυμη ταινία; Ο καπετάνιος επέστρεψε στο λιμάνι με πολύ φτωχή ψαριά. Τον έπιασε το άγχος ότι θα πληγεί η υπόληψή του και αποφάσισε να σαλπάρει ξανά για άλλους, μακρινούς ψαρότοπους. Μόνο που, είτε γιατί δεν παρέλαβε το φαξ, είτε γιατί υποτίμησε το περιεχόμενό του, αγνόησε το δελτίο καιρού, που προειδοποιούσε για ένα πρωτόγνωρο καιρικό φαινόμενο. Ένας τυφώνας που ερχόταν από τη μια μεριά θα συναντούσε ένα ψυχρό κύμα αέριων μαζών που ερχόταν από την άλλη. Στο σημείο της συνάντησης θα ξεσπούσε ένα σπάνιο και επικίνδυνο φαινόμενο. Η «τέλεια καταιγίδα». Το αποτέλεσμα θα ήταν καταστροφικό, μοιραίο.
Τυχόν σχέση με την πραγματικότητα, είναι σκόπιμη βέβαια.
Η χώρα είναι αντιμέτωπη με την προοπτική ενός τέτοιου φαινομένου, μιας «τέλειας καταιγίδας». Η οικονομία είναι σε ασφυξία. Η διεθνής μας εικόνα είναι η απομόνωση. Η εσωτερική πολιτική κατάσταση γεμάτη αστάθεια. Και ο καπετάνιος φαίνεται να έλκεται από τα βράχια.
– Και πως αντιμετωπίζεται αυτό;
Το ενδεχόμενο της ρήξης έχουμε υποχρέωση να το αποτρέψουμε. Η τελευταία ευκαιρία είναι τώρα. Χρειάζεται γι’ αυτό, να υπάρξει ρεαλισμός και σοβαρότητα από την Αθήνα, αλλά και αλληλεγγύη από τις Βρυξέλλες. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο χρειάζεται συνευθύνη. Σε εθνικό συνεννόηση.
– Ποια στάση πρέπει να κρατήσει η ΝΔ;
Με ρωτάτε σε μια στιγμή που δεν γνωρίζω ούτε εάν θα υπάρξει, ούτε το περιεχόμενο μιας συμφωνίας. Επομένως μόνο επί της αρχής μπορώ να τοποθετηθώ. Σας απαντώ λοιπόν ότι δεν υφίσταται δίλημμα μεταξύ συμφωνίας ή χρεοκοπίας. Όπως επίσης, ότι δεν υφίσταται δίλημμα μεταξύ μίας ευρωπαϊκής πορείας της χώρας ή μιας εθνικής περιπέτειας.
– Είσαστε από τους «κήρυκες» της ανάγκης εθνικής συνεννόησης. Είναι ρεαλιστικός στόχος με τα σημερινά δεδομένα;
Είναι αναγκαίος εθνικός στόχος. Γι’ αυτό πρέπει να γίνει και ρεαλιστικός. Αυτό επιβάλλει το εθνικό συμφέρον. Η συνεννόηση βεβαίως δε μπορεί παρά να γίνει στη βάση ορισμένων θεμελιωδών πολιτικών παραδοχών. Όπως η αταλάντευτη ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και η εφαρμογή μεγάλων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ώστε να εγκαταλειφθεί το παρελθόν και να κερδηθεί η οριστική έξοδος από τη κρίση.
– Γιατί πήγατε στη διαδήλωση «Μένουμε Ευρώπη»; Δεν ήταν αυτή μια «διχαστική» εκδήλωση;
Πήγα χθες στη συγκέντρωση όχι για να δηλώσω κάποιο “αντί”. Πήγα να υποστηρίξω ένα «Υπέρ». Υπέρ της διασφάλισης της στρατηγικής επιλογής που έγινε πριν από 36 χρόνια και της παραμονής της χώρας στην ΕΕ. Υπέρ της προόδου των Ελλήνων μέσα στην Ευρώπη.
– Είσαστε ευχαριστημένος από τη στάση των εταίρων;
Η αντιμετώπιση της κρίσης στην ευρωζώνη απαιτούσε από την αρχή δύο αλληλένδετες συμπεριφορές: την αλληλεγγύη και την κοινή ευθύνη. Αλληλεγγύη από τους ισχυρότερους εταίρους και τους θεσμούς και υπευθυνότητα από τα κράτη μέλη που βρέθηκαν στη δίνη του μεγάλου χρέους, όπως η Ελλάδα και η Προτρογαλία, και της αδυναμίας του τραπεζικού συστήματος, όπως η Ιρλανδία.
Συχνά οι εταίροι μας, φέρθηκαν περισσότερο ως άτεγκτοι δανειστές και λιγότερο ως εταίροι. Και αυτό ήταν συχνά απογοητευτικό. Όμως είναι αλήθεια ότι και εμείς δεν πήραμε αποφάσεις που θα έπρεπε να έχουμε μόνοι μας πάρει και εφαρμόσει. Αυτό που τώρα προέχει είναι η επίτευξη συμφωνίας.
– Η ΝΔ είναι εναλλακτική λύση; Γιατί δε φαίνεται κάτι τέτοιο στις δημοσκοπήσεις;
Η Νέα Δημοκρατία είναι η μόνη εναλλακτική λύση. Όσο για τις δημοσκοπήσεις, τέσσερεις μήνες είναι μικρός χρόνος για ανάκαμψη μετά από ήττα. Ταυτόχρονα όλοι βλέπουν ότι οι δραματικές εξελίξεις και οι ζοφερές προοπτικές στην οικονομία δικαιώνουν πολλές επιλογές και εκτιμήσεις μας. Όμως, στην πολιτική δεν υπάρχει ψήφος αναδρομικής επιβράβευσης πεπραγμένων. Οι πολίτες συνήθως καταψηφίζουν, αλλά πάντα ελπίζουν. Εμείς οφείλουμε, λοιπόν, να κερδίσουμε τη θετική ψήφο. Δε χρειαζόμαστε φανατικές ψήφους. Χρειαζόμαστε πολλές ψήφους, για να γίνουμε και πάλι η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη του τόπου.
– Είναι η εποχή των νέων προσώπων στην πολιτική ζωή της χώρας;
Με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κλείνει οριστικά ο κύκλος της μεταπολίτευσης, καθώς όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα έχουν υποστεί τη βάσανο της διακυβέρνησης και την ευθύνη της εξουσίας. Αναπόδραστα λοιπόν, ανοίγει σταδιακά αλλά σταθερα, ένας άλλος κύκλος. Ο κύκλος της μετα-μεταπολίτευσης. Ο κύκλος της ανανέωσης προσώπων, πολιτικών δυνάμεων, και κυρίως νέων πολιτικών αντιλήψεων. Μακριά από πελατειακές λογικές και κατεστημένες συμπεριφορές που οδήγησαν στην απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών στα μάτια της κοινής γνώμης.
Η ανανέωση όμως, δεν είναι μόνο ζήτημα ληξιαρχικής πράξης γέννησης των προσώπων. Είναι θέμα νέας αντίληψης για την πολιτική, την κοινωνία, τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και τον κόσμο.
