Με δύσκολες κυβερνητικές αποφάσεις και δυσβάσταχτες για τους πολλούς θυσίες, η χώρα θεμελίωσε στέρεα κατεύθυνση εξόδου της από τη μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική κρίση. Στο αμέσως επόμενο διάστημα κρίνονται η τελευταία αξιολόγηση από την τρόικα, αλλά και η διαπραγμάτευση για το δημόσιο χρέος, που θα το καταστήσει απόλυτα διαχειρίσιμο. Η Ελλάδα ανταποκρίθηκε στις δεσμεύσεις της, πετυχαίνοντας τους στόχους που ανέλαβε. Είναι τώρα η σειρά των εταίρων μας να ανταποκριθούν κι εκείνοι στις δικές τους. Για να γίνουν, ωστόσο όλα αυτά, η χώρα χρειάζεται σταθερότητα, πολιτική ομαλότητα και άρα αυξημένη προβλεψιμότητα..
Ένας δεύτερος άξονας για την πορεία της χώρας, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, είναι η έναρξη των διαδικασιών για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Είναι, γνωστό πως, αν δεν γίνουν στη σημερινή Βουλή οι αναγκαίες συζητήσεις και αν δεν προσδιοριστούν οι αναθεωρητέες διατάξεις, η επόμενη Βουλή δεν μπορεί να είναι αναθεωρητική. Έτσι, όμως, η συνταγματική αναθεώρηση θα αναβληθεί για τη μεθεπόμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Και θα χαθεί, τότε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ευκαιρία να βελτιωθεί η ποιότητα της Δημοκρατίας, να αναβαθμιστεί το κύρος των θεσμών και να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Θα αναβληθούν η αναγκαία η ενίσχυση της Δικαιοσύνης, η απελευθέρωση της Παιδείας και η θεμελίωση της ανάπτυξης σε ευρύτερες και στέρεες βάσεις. Απαραίτητη προϋπόθεση για να αποτραπούν τα αρνητικά αυτά ενδεχόμενα είναι η σταθερότητα και η πολιτική ομαλότητα.
Ένας τρίτος άξονας αφορά στις δραματικές εξελίξεις που διαδραματίζονται στον κοντινό μας ορίζοντα. Ο φρικιαστικός πόλεμος των τζιχαντιστών, η έκρηξη των μεταναστευτικών ροών που προκαλεί, η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας και η αναπόφευκτη εμπλοκή της Τουρκίας δεν αφήνουν ανεπηρέαστη τη χώρα μας. Δεν μπορεί, άλλωστε, να λησμονείται πως πάγια πρακτική της Άγκυρας είναι να επιχειρεί εξαγωγή προς τα δυτικά των κρίσεων που αντιμετωπίζει στα ανατολικά. Αλλά και να αναζητά, όπως έκανε τόσο το 1974, όσο και το 1996, τη δύσκολη ώρα για τους Έλληνες, όταν μόνοι θα της δώσουν στο πιάτο τα όσα καιροφυλακτεί να υφαρπάξει. Δεν είναι, πάντως, καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η γειτονική χώρα επέλεξε την ώρα αυτή για να επανέλθει σε ιταμές προκλήσεις σε βάρος του Ελληνισμού, που ήδη οδήγησαν στη διακοπή των ενδοκυπριακών διαπραγματεύσεων και μπορεί να επιφυλάσσουν νέα ένταση. Και όλα αυτά, υποδεικνύουν, ακόμη πιο καθαρά, πως η Ελλάδα υποχρεούται να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού τη σταθερότητα και την πολιτική ομαλότητα.
Ενώ, ωστόσο, μείζονος σημασίας λόγοι – οικονομία, δημοκρατία και εθνική ασφάλεια – υπαγορεύουν ως επιτακτική αναγκαιότητα τη διασφάλιση της σταθερότητας και της πολιτικής ομαλότητας, η αντιπολίτευση στήνει στο δρόμο της χώρας τρεις “νάρκες αστάθειάς”, ικανές, εάν εκραγούν, να μην αφήσουν τίποτε όρθιο.
Η πρώτη απ’ αυτές είναι το σχέδιο διάλυσης της Βουλής με αφορμή την προεδρική εκλογή. Πρόκειται για απροκάλυπτο θεσμικό εκβιασμό που στηρίζεται στην κατάχρηση των σχετικών συνταγματικών διατάξεων. Διότι, πολύ απλά, σκοπός κα βούληση του συνταγματικού νομοθέτη ήταν να υποδείξει, να προτρέψει, να ενθαρρύνει την οικοδόμηση συναίνεσης γύρω από ένα πρόσωπο ευρείας αποδοχής και όχι να δώσει σε μια μειοψηφία 121 βουλευτών το δικαίωμα να σύρουν εκβιαστικά τη χώρα σε πρόωρες εκλογές απέναντι στη βούληση των πολλών. Είναι θεσμικά και πολιτικά απαράδεκτο να μετατρέπεται η ψήφος εκλογής Προέδρου σε ψήφο δυσπιστίας στην οποία μάλιστα η μειοψηφία επικρατεί της πλειοψηφίας. Πολύ περισσότερο όταν η κυβέρνηση μέχρι την Προεδρική εκλογή του προσεχούς Φεβρουαρίου, θα έχει λάβει δύο φορές την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Μια φορά με την πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης της 10ης Οκτωβρίου . Δεύτερη, όταν σε δύο μήνες η ψήφος έγκρισης του προϋπολογισμού θα επιβεβαιώσει την πρώτη, θωρακίζοντας έτσι την ‘’δεδηλωμένη’’ που έχει η κυβέρνηση.
Η δεύτερη ‘’νάρκη αστάθειας’’, άμεσα συνδεδεμένη με την προηγούμενη, αφορά στο οργανωμένο σχέδιο τρομοκράτησης των βουλευτών, προκειμένου να συμπράξουν στη συνταγματική εκτροπή. Και είναι καλά οργανωμένο το σχέδιο αυτό, αφού το σπίρτο της πυροδότησης παραδίδεται από το ένα στέλεχος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στο άλλο και η φωτιά του φανατισμού, της πόλωσης και του διχασμού, γίνεται όλο και πιο έντονη.
Η τρίτη ’’νάρκη αστάθειας’’, συνδεδεμένη με τις προηγούμενες, καταλήγει στην εκβιαστική απειλή ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει καμία προηγούμενη συμφωνία σ’ ό,τι αφορά στην έξοδο από τα μνημόνια και τη διαχειρισιμότητα του δημόσιου χρέους. Μια νάρκη που, απλά και μόνο η ύπαρξή της, προκαλεί ήδη αρνητικές συνέπειες, που απεικονίζονται τόσο στο χρηματιστήριο, όσο και στα επιτόκια δανεισμού της χώρας.
Πρόκειται για τρεις ‘’νάρκες υπονόμευσης’’, που απειλούν ευθέως την πολιτική, αλλά και την οικονομική σταθερότητα, παράγουν ήδη αποτελέσματα και, εάν ‘’ο μη γένοιτο’’ εκραγούν, οι συνέπειες θα είναι τραγικές. Οφείλουμε όλοι μαζί να απενεργοποιήσουμε αυτές τις ‘’νάρκες αστάθειας’’. Η ‘’Εστία’’ έχει προτείνει τρόπους.
