-Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αναγνωρίσει με ψήφισμά του το 1987 την Γενοκτονία των Αρμενίων. Παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν υλοποιήθηκε το αίτημα του λαού μας ώστε στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας να τεθεί ως προϋπόθεση η αναγνώριση της Γενοκτονίας. Πώς κρίνετε εσείς την στάση αυτή;
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσμικά και πολιτικά διαμορφωθεί ένα συγκεκριμένο πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγονται οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις για όλα τα κράτη που επιθυμούν να γίνουν μέλη της. Σε αυτόν το χώρο, κυρίαρχο ρόλο έχουν η θεσμική κρατική λειτουργία, η ποιότητα της δημοκρατίας, τα οικονομικά χαρακτηριστικά και, βέβαια, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε αυτήν την εδώ και χρόνια διαμορφωμένη θεσμική και πολιτική πρακτική δεν έχουν βρει τη θέση τους ιστορικά γεγονότα, ακόμα και μείζονος κλίμακας και σημασίας, όπως η γενοκτονία των Αρμενίων.
Αυτή η θεσμική και πολιτική εμπεδωμένη κατάσταση φαίνεται να είναι δύσκολο να αλλάξει. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό να συσσωρεύεται πολιτική πίεση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δηλαδή, προς την κατεύθυνση η Γενοκτονία των Αρμενίων να αποκτήσει ουσιώδη σημασία και επιρροή στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Εδώ αναδεικνύεται και ο ιδιαίτερα σημαντικός πολιτικός ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η αθροιστική συσσώρευση ψηφισμάτων υπέρ των θέσεών σας θα διαμορφώσει ένα ισχυρό θεσμικό και διπλωματικό κεφάλαιο που θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αγνοηθεί ή να παρακαμφθεί στην πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.
-Με την εμπειρία σας στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας, ποια θεωρείτε πως είναι τα κυρίαρχα στοιχεία για την βελτίωση και περαιτέρω ανάπτυξη της καλής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Αρμενίας;
Και οι δύο χώρες έχουν μακρά ιστορία φιλίας και συνεργασίας. Πάντα υπάρχουν περιθώρια εμπλουτισμού και εμβάθυνσής τους σε όλα τα επίπεδα: οικονομικό, πολιτικό, διπλωματικό, πολιτιστικό. Και αυτό πρέπει να είναι σταθερή επιδίωξη Αθήνας και Ερεβάν. Έχουμε τόσα πολλά που μας ενώνουν.
Όπως γνωρίζετε η Τουρκία κρατά κλειστά τα σύνορά της με την Αρμενία, ενώ συγχρόνως προσπαθεί να επιδείξει δυναμική και ηγεμονική παρουσία στην ευρύτερη περιοχή. Δείχνει πως θέλει να αναβαθμίσει τις σχέσεις της με τα γειτονικά κράτη, παρ’ όλα αυτά, δεν οπισθοχωρεί ούτε χιλιοστό από τις θέσεις της. Πώς συνάδουν όλα αυτά;
Διαχρονικά, η Τουρκία δεν έχανε ποτέ ευκαιρία να ασκήσει πολιτική πυγμής στην ευρύτερη περιοχή της. Αυτό το χαρακτηριστικό της εξωτερικής της πολιτικής την ακολουθεί και σήμερα, πράγμα το οποίο- όχι αδίκως- καθιστά πολλά κράτη επιφυλακτικά και δύσπιστα απέναντι στις πολιτικές της κινήσεις, ακόμα και αν αυτές εμφανίζονται ως μετριοπαθείς, ή ακόμα και θετικές. Άλλωστε, είναι πολύ πρόσφατη η πολιτική του κ.Νταβούτογλου για «μηδενικά προβλήματα με όλους τους γείτονες», η οποία έχει ήδη καταλήξει σε «μόνο προβλήματα με όλους τους γείτονες».
-Τον Απρίλη του 2015 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων, από την Οθωμανική Τουρκία. Η σημαντική αυτή ημερομηνία για το έθνος μας θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την ανέγερση ενός μνημείου αφιερωμένου στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας, σε κεντρικό σημείο της Αθήνας;
Ποιος στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποκλείσει κάτι τέτοιο; Πολλά θα εξαρτηθούν από την ενεργοποίηση της ελληνοαρμένικης κοινότητας.
Η καθημερινότητα των ελληνοαρμενίων είναι σφιχτά συνυφασμένη με τις έννοιες σχολείο-εκκλησία-εφημερίδα-σωματεία (πολιτιστικά και αθλητικά). Το ίδιο και οι προτεραιότητές μας ως κοινότητα, κυρίως τώρα, λόγω των οικονομικά πιεσμένων συνθηκών.
-Σε ποιούς τομείς θα μπορύσαμε να έχουμε την αρωγή της περιφέρειας;
Θα βρείτε πάντα ανοιχτή την πόρτα μου ως περιφερειάρχη. Ό,τι μπορεί να γίνει μέσα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου, θα προσπαθήσω ειλικρινά να γίνει. Και γνωρίζετε πολύ καλά, ότι ό,τι λέω το εννοώ.