Άρθρο στην εφημερίδα Τα Νέα
Παρά τις κατά καιρούς έντονες αντιπαραθέσεις, όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου ενημέρωναν τις πολιτικές δυνάμεις και ιδίως την αξιωματική αντιπολίτευση για τις εξελίξεις στα εθνικά μας ζητήματα και επιδίωκαν τη συνένωση δυνάμεων και προσπαθειών σε κοινούς σκοπούς. Την πάγια αυτή πρακτική αγνόησε προκλητικά η κυβέρνηση Τσίπρα. Αγνοεί επίμονα και αντιθεσμικά τα αιτήματα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και των άλλων πολιτικών δυνάμεων για σύγκληση της Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών της Βουλής, για ενημέρωση και συζήτηση.
Σε αυτήν την άρνηση επιμένει, ακόμη και σήμερα, που η Ελλάδα αντιμετωπίζει προκλήσεις από την Άγκυρα, με την έκδοση παράνομης Νavtex και την αποστολή του ερευνητικού «Μπαρπαρός» στην περιοχή όπου τέμνονται οι θαλάσσιες ζώνες Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου.
Παρά το ότι έγκαιρα και ενόψει των αναμενόμενων εξελίξεων ζητήσαμε σύγκληση της Επιτροπής, η άρνηση της κυβέρνησης παραμένει.
Σήμερα, είναι πλέον πασιφανές ότι ενδοκυβερνητικές τριβές και κομματικές σκοπιμότητες υπονομεύουν τη λειτουργία των θεσμών και αποκλείουν τη χάραξη εθνικής γραμμής σε μείζονος σημασίας εθνικές υποθέσεις. Υπεύθυνος για αυτό είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και νυν υπουργός των Εξωτερικών, ο οποίος αντί του ευρύτερου εθνικού συμφέροντος, επέλεξε τον κομματικό καιροσκοπισμό. Αντί της ενημέρωσης και της συνεννόησης για την ενίσχυση της διαπραγματευτικής μας θέσης και την επίτευξη του μέγιστου αποτελέσματος, άνοιξε το ζήτημα των Σκοπίων αιφνιδιαστικά και άκαιρα, με στόχο να διχάσει την Αντιπολίτευση και την κοινωνία. Απέφυγε κάθε ουσιαστική συζήτηση με τις πολιτικές δυνάμεις και στράφηκε με ύβρεις εναντίον των Ελλήνων που διαδήλωναν την ευαισθησία τους για τη Μακεδονία. Τελικά εκείνο που κατάφερε είναι να διχάσει την κυβέρνησή του.
Αναγκάστηκε να αποπέμψει τον «πρωτομάστορα» της συμφωνίας, υπουργό των Εξωτερικών. Υποτάχθηκε στον υπουργό Άμυνας, που αφού τον είχε ενημερώσει, παρουσίασε στο υπουργείο Εξωτερικών των Η.Π.Α., εναλλακτική πρόταση για την παράκαμψη της απόφασης του Βουκουρεστίου. Τελικά, βρέθηκε να παρακολουθεί σαν Πόντιος Πιλάτος τις αλληλοκατηγορίες των υπουργών του για τη διαχείριση μυστικών κονδυλίων και ύποπτων χορηγιών. Έσπειρε ανέμους και θερίζει θύελλες.
Μετά από όλα αυτά, αφού – για χάρη του κ. Καμμένου – εξανάγκασε σε παραίτηση τον κ. Κοτζιά, κι αφού ανέλαβε ό ίδιος το Υπουργείο Εξωτερικών, ο κ. Τσίπρας, προτάσσει την υπεράσπιση της εθνικά απαράδεκτης Συμφωνίας των Πρεσπών, αφήνοντας ουσιαστικά ακέφαλη τη διπλωματία και βάζοντας σε δεύτερη μοίρα κρίσιμα και πιεστικά εθνικά ζητήματα. Η έξοδος του «Μπαρπαρός» καθώς και η προαγγελθείσα έξοδος του γεωτρύπανου «Πορθητής» στην Ανατολική Μεσόγειο είναι προκλήσεις που αυξάνουν την ένταση και απαιτούν άμεση κινητοποίηση σε διεθνές επίπεδο. Δεν επιτρέπουν ολιγωρία. Οι ευθύνες είναι τεράστιες. Αυταπάτες στην εξωτερική πολιτική δεν νοούνται.
