Από έρευνες που γίνονται κατά καιρούς σε κράτη μέλη της ΕΕ σχετικά με τη συγκέντρωση βαρέων μετάλλων σε τρόφιμα έχει αποδειχθεί ότι λαχανικά προερχόμενα από βιομηχανικές περιοχές, όπου ο υδροφόρος ορίζοντας και το χώμα είναι μολυσμένα από τα απόβλητα των μονάδων, περιέχουν ακόμα και 700% περισσότερα βαρέα μέταλλα (για παράδειγμα χρώμιο, νικέλιο ή/και κάδμιο) από λαχανικά που καλλιεργούνται σε άλλες περιοχές. Επιπλέον, πολλές επιδημιολογικές έρευνες δείχνουν ότι η αυξημένη χημική μόλυνση των εδαφών και του υδροφόρου ορίζοντα, που οδηγεί σε μεγάλη συσσώρευση βαρέων μετάλλων στον οργανισμό των κατοίκων, συνδέεται άμεσα με καρκινογενέσεις.
Η επικινδυνότητα των ουσιών αυτών για τον άνθρωπο έχει αποτελέσει αντικείμενο της υπάρχουσας κοινοτικής νομοθεσίας με στόχο τον περιορισμό της χρήσης μολύβδου, υδραργύρου, καδμίου, εξασθενούς χρωμίου σε είδη ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού (οδηγία 2002/95). Επιπλέον, στις 20 Μαΐου, η Επιτροπή ανακοίνωσε τροποποίηση του κανονισμού REACH με πλήρη απαγόρευση της χρήσης καδμίου σε κοσμήματα, πλαστικά προϊόντα και ράβδους συγκόλλησης από το Δεκέμβριο 2011 (IP/11/620).
Υπενθυμίζοντας την περίπτωση της σοβαρής ρύπανσης του ποταμού Ασωπού στην Κεντρική Ελλάδα από βιομηχανικά απόβλητα των μονάδων της περιοχής, καθώς και πρόσφατες μελέτες που συνδέουν την περιβαλλοντική αυτή μόλυνση με την υψηλή συγκέντρωση βαρέων μετάλλων σε λαχανικά που καλλιεργούνται στην ομώνυμη κοιλάδα, ερωτάται η Επιτροπή:
Προτίθεται να αναθεωρήσει και πότε, τον ισχύοντα κανονισμό 1881/2006 (L364/5, 20.12.2006) που καθορίζει τα μέγιστα επιτρεπτά επίπεδα για ορισμένες ουσίες που επιμολύνουν τα τρόφιμα;
Έχει κάνει σχετικές μελέτες ώστε να συμπεριλάβει ανώτατα επιτρεπτά όρια και για επικίνδυνες ουσίες που δεν καλύπτει ο εν λόγω κανονισμός;
Ποια μέτρα θα πρέπει να λαμβάνουν οι κάτοικοι βιομηχανικών περιοχών, όπου πολλές φορές ακόμα και το νερό κρίνεται ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση και χρήση στη κτηνοτροφία και τη γεωργία;