Σε μια κοινωνία υπό διαρκή πίεση όπως είναι η δική μας σήμερα, η ανάγκη προστασίας των μαθητών και παιδιών μας, που είναι η πιο ευάλωτη κοινωνική ομάδα, είναι περισσότερο από επιβεβλημένη. Δεν υπάρχει περιθώριο να κάνουμε τα στραβά μάτια σε μια νοσηρή πραγματικότητα που βιώνουν με δραματικό τρόπο πολλά παιδιά και στοιχειώνει τη ζωή τους.
Το 2012 ξεκίνησα στο ευρωκοινοβούλιο μια πρωτοβουλία ενάντια στον εκφοβισμό και τη σχολική βία. Στο ψήφισμα που είχα τότε καταθέσει, εξασφάλισα τη στήριξη ευρωπαϊκών οργανώσεων, φορέων και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εκείνη η προσπάθεια,εξελίχθηκε σε μια μεγάλη πανευρωπαϊκή εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, με ετήσια κορύφωση της, την Ευρωπαϊκή Ημέρα κατά του εκφοβισμού και της σχολικής βίας. Ήταν μια επιτυχία που όμως δεν ήταν παρά μια μικρή συνεισφορά σε μια μεγάλη προσπάθεια.
Το φαινόμενολαμβάνει ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις στη χώρα μας. Δυστυχώς ένα μεγάλο ποσοστό των θυμάτων δεν ζητά βοήθεια από κανέναν, καθώς τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι ο φόβος και οι ενοχές.Φόβος ότι η κατάσταση θα χειροτερεύσει αν μιλήσουν και ενοχές που αισθάνονται τα θύματα, ότι είναι τα ίδια υπεύθυνα γι’ αυτό που τους συμβαίνει.
Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο-αντανάκλαση των προβλημάτων μέσα στις οικογένειες, στις κοινωνίες, στους θεσμούς, στα συστήματα. Είναι ένα φαινόμενο που έχουμε υποχρέωση να θεραπεύσουμε. Για να γίνει αυτό, η επαγρύπνηση των γονέων και των εκπαιδευτικών είναι απαραίτητη. Μόλις αντιληφθούν τυχόν αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιών, οφείλουν να παρέμβουν εγκαίρως. Η διασφάλιση καλού σχολικού κλίματος, με αυστηρούς και σαφείς κανόνες ως προς τις απαιτούμενες συμπεριφορές μαθητών και δασκάλων είναι υψίστης σημασίας. Εξίσου σημαντική είναι και η τακτική επικοινωνία των εκπαιδευτικών με μαθητές και γονείς, καθώς και η δυνατότητα παροχής συμβουλών στους γονείς.
Στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας που ψηφίστηκε πρόσφατα, προβλέπεται η δυνατότητα ανώνυμης καταγγελίας. Ελπίζουμε ότι αυτό θα ενθαρρύνει τα θύματα σχολικού εκφοβισμού να μιλήσουν κι έτσι θα διευκολύνεται η διαδικασία υποστήριξης τους.
Υποστηρίζω πάντα, ότι η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. Βέβαια ισχύει ταυτόχρονα, ότι αν δεν μπορούμε να προλάβουμε κάτι, το κοιτάμε κατάματα και το αντιμετωπίζουμε.
Το μήνυμα-σκοπός που οφείλουμε να έχουμε ως πυξίδα και πρόταγμα των ενεργειών μας για την αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας είναι ένα: κανένα παιδί θύμα σχολικήςβίας ή/και εκφοβισμού. Ο πήχης πρέπει να είναι ψηλά. Το οφείλουμε στα παιδιά μας. Το οφείλουμε στο ίδιο μας το μέλλον.
