Συνέντευξη στην εφημερίδα Παραπολιτικά και τη Σάσα Σταμάτη. Συζητήσαμε για μουσική, καταδύσεις, διπλωματία και μια …πολιτική αφιέρωση.
………………………………………………………………………………………………………………………………..
Δώσαμε ραντεβού σε ένα μικρό καφέ κοντά στο γραφείο του. Δε πρόλαβα να κάτσω και άνοιξε τη πόρτα. Ανθρώπινος, ευγενικός, χαμογελαστός και άνετος. Κρατούσε ένα βινύλιο στο χέρι. Παραξενεύτηκα, αλλά μετά κατάλαβα. Ο τομεάρχης εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας και βουλευτής Β’ Αθηνών, Γιώργος Κουμουτσάκος, περιγράφει τις προκλήσεις της πολιτικής και αποκαλύπτει κρυφές αλλά παντοτινές του αγάπες… Ένα έχω να πω: Μας κέρδισε!
– Αναλάβατε τον τομέα εξωτερικών της ΝΔ σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για τα εθνικά θέματα. Τελικά ποιο δύσκολος ρόλος είναι αυτός ο ρόλος ή εκείνος του εκπροσώπου τύπου που κατείχατε πριν;
Ο Πρόεδρος του κόμματος ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τίμησε αναθέτοντάς μου τον πολύ κρίσιμο τομέα των εξωτερικών. Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να μην ασχολείται πολύ σοβαρά με τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Για παράδειγμα, σε λίγες μέρες θα έχουμε την κορύφωση των προσπαθειών για την εξεύρεση μιας λύσης στο Κυπριακό. Να δούμε επιτέλους την Κύπρο επανενωμένη μετά από 42 χρόνια κατοχής. Μου ζητήσατε να κάνω μια σύγκριση και μια αξιολόγηση του τι είναι πιο δύσκολο. Να είσαι τομεάρχης εξωτερικών ή εκπρόσωπος τύπου. Θα πρέπει να σα πω ότι στο παρελθόν έχω συνδυάσει και τα δυο διότι υπήρξα εκπρόσωπος τύπου του Υπουργείου των Εξωτερικών για πέντε συναπτά έτη. Όμως στην ουσία είναι δύο διαφορετικές δουλειές. Και οι δυο έχουν την δική τους γοητεία. Τον τομέα των εξωτερικών τον αγαπώ ιδιαίτερα. Υπήρξα για σχεδόν 20 χρόνια διπλωμάτης ο ίδιος. Η δουλειά μου ήταν να υπηρετώ το εθνικό συμφέρον. Τώρα ως τομεάρχης εξωτερικών μου δίνεται η δυνατότητα αυτήν μου την πεποίθηση να την κάνω πράξη πολιτική. Να προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο γίνεται για να υπηρετήσω τα συμφέροντα της πατρίδας.
– Τελικά τι σας ταιριάζει καλύτερα Ευρωβουλευτής ή Βουλευτής στο ελληνικό Κοινοβούλιο;
Η αλήθεια είναι ότι και ως Ευρωβουλευτής ασχολείσαι με τα θέματα της Ευρώπης, όπως και ως διπλωμάτης ασχολείσαι με τα μεγάλα ζητήματα της χώρας. Όταν όμως μπαίνεις στην εθνική πολιτική και σε έχουν τιμήσει οι πολίτες με την ψήφο τους το καθήκον και η υποχρέωσή σου είναι να ασχολείσαι με την καθημερινότητά τους. Με το πώς ζουν, ποιες είναι οι ανησυχίες τους ποια είναι τα προβλήματά τους, ποιες είναι οι φιλοδοξίες τους, τι ονειρεύονται για τα παιδιά τους. Τότε αντιλαμβάνεσαι ότι αυτά τα προβλήματα των ανθρώπων είναι τελικά τα μεγάλα ζητήματα. Μεγάλα και εκείνα της εξωτερικής πολιτικής και του εθνικού συμφέροντος αλλά μεγάλα και τα ζητήματα που απασχολούν τον καθημερινό άνθρωπο. Είναι μέσα στην καρδιά μου και προσπαθώ να ανταποκρίνομαι όσο καλύτερα μπορώ στις προσδοκίες τους.
– Πρόσφατα είχατε δεχτεί και μια επίθεση. Φοβηθήκατε για την ζωή σας; Ανησυχήσατε;
Ήταν μια δυσάρεστη στιγμή. Δύσκολη πολύ. Νομίζω ότι κράτησα όσο μπορεί ένας άνθρωπος που υφίσταται μια επίθεση από θερμοκέφαλους και ανόητους ανθρώπους, την ψυχραιμία μου. Άλλωστε αμέσως μετά έκανα στη Βουλή των Ελλήνων μια -θέλω να πιστεύω- ψύχραιμη τοποθέτηση καταδίκης της βίας. Εκείνο που με στενοχώρησε, με πίκρανε, με ενόχλησε περισσότερο εκείνη τη δύσκολη στιγμή, ήταν ότι εκείνες τις εικόνες βίας δυστυχώς τις είδαν τα παιδιά μου και αυτό τους δημιούργησε πολύ μεγάλη ένταση. Ευτυχώς ο χρόνος τα θεραπεύει όλα. Τα έχουμε αφήσει πίσω όλα και είμαστε μια χαρά τώρα..
– Το σενάριο των εκλογών πιστεύετε ότι εξακολουθεί να υπάρχει στην ατζέντα του Πρωθυπουργού;
Ο κύριος Τσίπρας προσποιείται εδώ και πολύ καιρό ότι δεν ακούει την εκκωφαντική βοή απαξίωσης της πολιτικής του και της κυβέρνησής του. Μια βοή που έρχεται από παντού. Απ’ όλες τις κοινωνικές ομάδες, απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η ζωή των ελλήνων βυθίζεται μαζί με τη χώρα. Ο κύριος Τσίπρας προσποιείται ότι δεν ακούει αυτή τη βοή και κάνει ότι μπορεί να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία. Όμως τα γεγονότα και τα αδιέξοδα που έχει συσσωρεύσει η πολιτική του έχουν τη δική τους δύναμη. Ξεκίνησε η καινούργια χρονιά και ο απλός άνθρωπος με το καλημέρα σας, με το καφέ του, με το τσιγάρο του με το τηλέφωνό του με τη χρήση του internet, πάνω στην ήδη σφαγιαστική φορολογία καλείται να πληρώσει και άλλο. Αυτό παράγει τη δική του δυναμική. Ο κύριος Τσίπρας μπορεί να θέλει να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία όμως τα γεγονότα, η βοή της κοινωνίας, η γενική απαισιοδοξία για το μέλλον της χώρας είναι τελικά οι παράγοντες που θα διαμορφώσουν τις πολιτικές εξελίξεις. Και κανείς αυτή την στιγμή δεν μπορεί να αποκλείσει σε σύντομο χρονικό διάστημα εκλογές δραπέτευσης του κυρίου Τσίπρα.
– Έχω μάθει ότι είστε «τρελός» ροκάς «κολλημένος»
με τη μουσική.
Η αλήθεια είναι ότι η μουσική που έμαθα να αγαπάω από έφηβος με γοήτευσε δια βίου. Ακόμα και σήμερα ακούω ροκ μουσική, με μια ιδιαίτερη αγάπη στην δεκαετία του ’70 και στην δεκαετία του ’80. Πλέον αυτή η αγάπη γίνεται και εξοικείωση με τα ονόματα, με τα συγκροτήματα, με τις δισκογραφίες. Βεβαίως δεν ακούω μόνο ροκ μουσική. Ακούω και τζαζ και κλασσική. Ακούω πολύ ελληνική μουσική και πρέπει να σας πω ότι όσο περισσότερο ελληνική μουσική ακούω τόσο περισσότερο με γοητεύει. Αλλά η μεγάλη αγάπη παραμένει εκείνη που σημάδεψε τους εφηβικούς μου χρόνους. Η μουσική που συνόδευσε τα καλύτερά μας χρόνια, τα χρόνια της αθωότητας, τα χρόνια της επαναστατικότητας αλλά και τα χρόνια της ωριμότητας.
– Έχετε και μια μεγάλη συλλογή από βινύλια
Ναι. Και όχι μόνο τώρα που έγινε ξανά της μόδας. Είχα μια συλλογή από την εφηβεία μου και επειδή τα πρόσεχα από τότε είναι και τώρα σε κατάσταση να χρησιμοποιηθούν χωρίς πρόβλημα. Η σχέση με το βινύλιο είναι διαφορετική από το cd. Είναι το εξώφυλλο, είναι το περιεχόμενο, είναι ότι καθαρίζεις το δίσκο, προσέχεις να μην τον γρατζουνίσεις. Η σχέση γίνεται πιο ζεστή με τα βινύλια.
– Ποιο βινύλιο θα κάνατε δώρο στον Αλέξη Τσίπρα;
Θα διάλεγα ένα άλμπουμ των Who -ενός βρετανικού συγκροτήματος πολύ γνωστού στις δεκαετίες 60 και 70. Ο τίτλος του άλμπουμ είναι “Who’s Next”, δηλαδή «Ποιος είναι ο επόμενος». Μάλιστα τυχαίνει σε αυτό το άλμπουμ να υπάρχει ένα κομμάτι το οποίο αφορά περισσότερο την σχέση των πολιτών με τον κ. Τσίπρα. Ο τίτλος του κομματιού είναι “Won’t get fooled again” «Δεν θα μας κοροϊδέψουν ξανά». Και τα δυο νομίζω ότι ταιριάζουν. Μπορεί, μια μέρα, να του τον κάνω δώρο αυτόν τον δίσκο.
– Τι είναι αυτό το βινύλιο που φέρατε μαζί σας;
Αυτό το βινύλιο έχει μια μικρή ιστορία. Είναι ένας δίσκος του Rick Wakeman ο οποίος έπαιζε keyboards στους «Yes». Σε μια από τις εκδηλώσεις στις οποίες μιλούσα στο Βύρωνα που ήταν και η παλιά μου γειτονιά, έρχεται ένας νέος κύριος με γένια που δεν τον αναγνωρίζω και μου λέει: «είμαι φίλος σου», προσπαθούσα να θυμηθώ ποιος είναι, μου λέει το όνομά του. Πράγματι αγκαλιαστήκαμε μετά από πολλά χρόνια και αφού κουβεντιάσαμε λίγο, μου λέει «θα έρθω από το γραφείο σου γιατί σου χρωστάω κάτι». Του είπα «Τι μπορείς να μου χρωστάς 25 χρόνια και να το θυμάσαι;» Όταν ήρθε στο γραφείο μου έφερε αυτό το βινύλιο. Είναι λίγο ταλαιπωρημένο μετά από τόσα χρόνια. Το έχω κρατήσει στο γραφείο μου ως σύμβολο φιλίας και αγάπης για τη μουσική.
– Αν δεν ήσασταν διπλωμάτης και πολιτικός θα μπορούσατε να είσαστε μουσικός παραγωγός;
Τώρα λέτε κάτι που μου είχε πει ένας θείος μου όταν ήμουν 18 χρονών και είχα τις ανησυχίες μου τις επαγγελματικές, «τι θα κάνω» «πως θα το κάνω». Μου είπε: «Γιατί ψάχνεσαι παιδί μου αφού είναι βέβαιο ότι με τόση αγάπη μου έχεις για την μουσική θα μπορούσες να γίνεις άριστος μουσικός παραγωγός». Τελικά είχα τις δικές μου αξιολογήσεις και πήρα τις δικές μου αποφάσεις. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
– Είστε ο τύπος που θα βάλει τζιν και t-shirtκαι θα πάει σε μια συναυλία;
Αναμφισβήτητα. Αυτό δεν το συζητάω. Υπάρχει ένας κώδικας που πρέπει να σέβεσαι όταν ασκείς ένα λειτούργημα όπως είναι η πολιτική, ειδικά μέσα στο χώρο του κοινοβουλίου, αλλά αυτός ο κώδικας συμπεριφοράς δεν είναι αυτός που μπορεί να σου επιβάλει ή να σου ορίζει την καθημερινή σου έκφραση. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνεις σε μια συναυλία ροκ μουσικής ή πας σε μια συναυλία ελληνικής μουσικής ένα βράδυ Σαββάτου. Παντού πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Να φοράς ότι νομίζεις ότι σου ταιριάζει.
– Έχετε κολλητούς φίλους;
Βεβαίως και έχω κολλητούς φίλους. Δεν μπορεί να υπάρξει πορεία στη ζωή χωρίς καλούς στενούς φίλους. Είμαι τυχερός γιατί οι τωρινοί μου στενοί φίλοι είναι οι συμμαθητές της πρώτης δημοτικού. Οι ίδιοι άνθρωποι, η ίδια παρέα. Μαζί σε μια ολόκληρη πορεία ζωής. Αισθάνομαι τυχερός. Δεν συμβαίνει συχνά.
– Κάνετε καταδύσεις, έχετε κινδυνεύσει ποτέ;
Έκανα περισσότερο τα προηγούμενα χρόνια. Είναι για μένα η στιγμή της μεγάλης δραπέτευσης όταν βυθίζεσαι μέσα στα νερά της θάλασσας, σ έναν άλλον κόσμο που έχει τις δικές του αρχές, τις δικές του αξίες, πρέπει να σέβεσαι διότι ουσιαστικά είσαι ένας εισβολέας σε έναν άλλον κόσμο. Δεν έχω κινδυνεύσει. Υπήρξε όμως μια στιγμή αγωνίας. Βιάστηκα κάποτε να ανέβω στην επιφάνεια και άρχισα ν’ ανεβαίνω πολύ γρήγορα. Δεν έπρεπε. Ένας από τους φίλους που κάναμε μαζί κατάδυση μ’ έπιασε από την άκρη του πέδιλου και με κράτησε, γιατί θα ήταν κακό για την υγεία μου να ανέβω τόσο γρήγορα. Ήταν μια στιγμή που δε ξέχασα.
– Θα πηγαίνατε για κατάδυση με τον Πάνο Καμένο;
Εγώ κάνω ελεύθερες καταδύσεις ή κατάδυση με μπουκάλα χωρίς να ψαρεύω. Αν ο κύριος Καμένος ακολουθεί αυτούς τους κανόνες γιατί όχι θα μπορούσαμε κάποια στιγμή να βουτήξουμε μαζί. Αλλά έχω, ήδη παρέα για καταδύσεις.
– Πως είναι η σχέση με τους δίδυμους γιους σας
Είναι μια εξαιρετική σχέση. Θα ήθελα να είναι ακόμα καλύτερη. Δυστυχώς οι απαιτήσεις της πολιτικής που είναι χωρίς όριο χρόνου είναι συνεχείς και όλο απαιτητικότερες. Μου στερούν χρόνο για τους γιους μου. Θα ήθελα να είναι περισσότερος. Αλλά αυτός που έχω είναι ποιοτικός. Είναι πολύ καλοί μπασκετμπολίστες και οι δυο. Ξεκίνησαν από πολύ μικρά να παίζουν μπάσκετ στην τοπική ομάδα και έχουν πάει πολύ καλά. Τώρα είναι μεγάλη μου χαρά να πηγαίνω να τους βλέπω να παίζουν στο πρωτάθλημα μεταξύ των διαφόρων περιοχών της Αθήνας.
– Είστε και από τους ελάχιστους πολιτικούς που πηγαίνετε τα παιδιά σας σε δημόσιο σχολείο
Πράγματι τα παιδιά πηγαίνουν σ’ ένα δημόσιο σχολείο στην περιοχή που μένει η οικογένειά μας. Το επέλεξα χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί πρώτα έχει πολύ καλή φήμη και δεύτερον γιατί το σχολείο της γειτονιάς επιτρέπει κάτι στα παιδιά που δεν το επιτρέπει κανένα άλλο σχολείο. Οι φίλοι να είναι κοντά τους. Να μπορούν να τους βλέπουν συχνά. Θέλω να πω με αυτή την ευκαιρία ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους δασκάλους της δημόσιας εκπαίδευσης. Είναι πραγματικά άξιοι άνθρωποι, με μισθούς χαμηλούς αλλά που αγαπάνε και πονάνε αυτό που κάνουν.
– Αν σας πουν οι γιοι σας ότι θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική τι θα τους πείτε;
Ήδη το έχουν αποκλείσει. Ενδεχομένως να έχουν χρεώσει σε αυτήν την επιλογή του πατέρα τους το ότι δεν τον βλέπουν συχνά. Ο ένας ενδιαφέρεται πάρα πολύ για τη φύση. Νομίζω θα ασχοληθεί με βιολογία αν τα πράγματα πάνε έτσι όπως έχουν ξεκινήσει. Και οι δυο –καλά να ‘ναι- θέλουν να γίνουν αθλητές.
– Η σύζυγός σας τι λέει που λείπετε τόσες ώρες;
Η πολιτική είναι πολύ απαιτητική και συχνά σκληρή για την οικογένεια. Η στήριξή της είναι πολύτιμη.