Άρθρο στην εφημερίδα Τα Νέα.
Η τάση αποδυτικοποίσης της Τουρκίας για την οποία προσωπικά μιλώ εδώ και πολύ καιρό, ενισχύεται όλο και περισσότερο το τελευταίο χρονικό διάστημα. Η Τουρκία σταδιακά αλλά και με σταθερά βήματα αποκλίνει από τη Δύση. Απομακρύνεται κάθε μέρα από αυτό που ορίζουμε ως δημοκρατία δυτικού τύπου, καθώς φέρει ευκρινή χαρακτηριστικά μιας αυταρχικής διακυβέρνησης.
Ταυτόχρονα αποστασιοποιείται από τη στρατηγική και τις προτεραιότητες του δυτικού συστήματος ασφαλείας. Αυτό προκύπτει όχι μόνον από τη ρητορική της εξωτερικής της πολιτικής και τη σχεδιαζόμενη προμήθεια των ρωσικών S400, αλλά και από την επιμονή της σε αυτήν της την επιλογή. Με τις ΗΠΑ υπάρχει υπερθέρμανση διπλωματικών τριβών και εντάσεων. Την ίδια ώρα οι σχέσεις της με τις Βρυξέλλες και πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διανύουν την εποχή των παγετώνων, και με το Ισραήλ βρίσκονται στο «χαμηλότερο βαρομετρικό» των τελευταίων δεκαετιών.
Επιπλέον, η διαρκής ένταση με μια σύμμαχο χώρα όπως η Ελλάδα, η συνολική στάση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και η αντιπαραγωγική πολιτική της στο θέμα των γεωτρήσεων που αντιβαίνουν στις δυτικές επιδιώξεις ενεργειακής ασφάλειας, συνθέτουν τα στοιχεία μιας νέας εικόνας, που πλέον σχηματοποιείται.
Η κατάσταση αυτή μεταβάλλει δεδομένα δεκαετιών στις γεωστρατηγικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρόταση νόμου που κατέθεσαν στο Κογκρέσο ο επικεφαλής των Δημοκρατικών στην επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων Μπομπ Μενέντεζ και ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο, έρχεται να δώσει πλέον συγκεκριμένη υπόσταση σε αυτή την αλλαγή.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική πρόταση που, αναγνωρίζοντας τις νέες πραγματικότητες στην περιοχή, βάζει την Ελλάδα στο κέντρο του στρατηγικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ, και προβλέπει την ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας σε στρατιωτικό επίπεδο, την ακριβή καταγραφή και ενημέρωση της Βουλής για τις τουρκικές παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο και την Κυπριακή ΑΟΖ. Προδιαγράφει, επίσης, κυρώσεις για την Τουρκία. Ενώ, σε μια κίνηση ιδιαίτερης σημειολογίας και ουσίας, ζητείται και η άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων στην Κύπρο.
Όλα δείχνουν ότι είμαστε στην αφετηρία μιας νέας εποχής στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα οφείλει να τη μελετήσει καλά και να προετοιμαστεί, διότι φαίνεται πως έχουμε μπροστά μας ένα σημαντικό παράθυρο ευκαιρίας προκειμένου να ενισχυθεί η σημασία της χώρας μας στην περιοχή. Να αναλάβει νέους ρόλους που μέχρι τώρα ήταν περισσότερο επιθυμία, παρά ρεαλιστική δυνατότητα. Κάτι τέτοιο θα συνιστά αλλαγή παραδείγματος για την Ελλάδα. Όχι μόνον για τη διεθνή της θέση και ρόλο, αλλά και για τις εσωτερικές της προτεραιότητες. Διότι για να ανταποκριθεί στις προκλήσεις και τις υποχρεώσεις του κομβικού κράτους, οφείλει να έχει στιβαρή διακυβέρνηση, ισχυρούς, αποτελεσματικούς θεσμούς, ισχυρή οικονομία, αξιόμαχες, σύγχρονες Ένοπλες Δυνάμεις, κι ένα υπουργείο Εξωτερικών προσαρμοσμένο στις νέες ανάγκες. Πάνω απ΄ όλα, όμως, προϋποθέτει μια κοινωνία που θα κατανοεί, θα πιστεύει και θα στηρίζει αυτόν το νέο ρόλο. Όλα τα παραπάνω μπορούν να υλοποιηθούν μόνο σε περιβάλλον εθνικής ενότητας και όχι τυφλής πόλωσης και διχασμού. Με μια νέα αντίληψη διακυβέρνησης και εξωτερικής πολιτικής που δεν θα διαχειρίζεται απλώς τη συγκυρία, αλλά θα θέτει και θα υπηρετεί μακροπρόθεσμους εθνικούς στόχους.
Θεμελιώδης προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η Ελλάδα να γυρίσει σελίδα. Και την ευκαιρία θα την έχει σύντομα, στις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Για να ξεφύγει από τη σημερινή παρακμή και μοιρολατρία, και να χαράζει ένα νέο αύριο για την πατρίδα μας.
Γιώργος Κουμουτσάκος
Βουλευτής Β’ Αθηνών
Τομεάρχης Εξωτερικών ΝΔ