Άρθρο στο capital.gr
Οι εικόνες υπερβολικής αστυνομικής βίας στην Καταλονία που κατέκλυσαν τις τηλεοπτικές οθόνες τα τελευταία εικοσιτετράωρα μονοπώλησαν το ενδιαφέρον της ευρωπαϊκής και διεθνούς κοινής γνώμης. Η χρήση βίας, όπως συνήθως συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, δεν εκτονώνει αλλά περιπλέκει την επίλυση της κρίσης. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι μετά τις ενέργειες των αστυνομικών δυνάμεων οι αποσχιστικές τάσεις στην Καταλονία αποδυναμώθηκαν. Αντιθέτως, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι οξύνθηκαν.
Ο Ισπανός Πρωθυπουργός, κ. Ραχόι, δεν είναι άμοιρος ευθύνης για τις εξελίξεις αυτές. Εδώ και χρόνια έπρεπε να προτάξει το διάλογο, ειλικρινή και εντατικό, από την άρνησή του. Αυτό δεν έγινε όταν έπρεπε και τώρα η κρίση οξύνθηκε. Ελπίζουμε να μη γίνει ανεξέλεγκτη. Ο χρόνος πιέζει και μόνη οδός εξόδου από την κρίση δεν μπορεί παρά να είναι μια ουσιαστική προσπάθεια διαλόγου.
Οι απειλές των τοπικών αρχών της Καταλονίας να προχωρήσουν, στη βάση ενός παράνομου δημοψηφίσματος, σε μονομερή απόσχιση από την Ισπανία είναι μια απολύτως αντιπαραγωγική στάση. Είναι ένα μεγάλο λάθος.
Ούτως ή άλλως το ενδεχόμενο μονομερούς απόσχισης από την Ισπανία θα είναι μια ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη. Όχι μόνο για την Ισπανία. Το ζήτημα αυτό έχει πολύ ευρύτερη σημασία. Και αυτό γιατί θέτει σε κίνδυνο την αρχή του αμετάβλητου των συνόρων και μάλιστα στην ίδια την καρδιά της δυτικής Ευρώπης.
Το αμετάβλητο των συνόρων είναι κρίσιμο στοιχείο και προϋπόθεση σταθερότητας για την Ευρώπη. Η Ευρώπη θα προχωρήσει μπροστά σταθερή και ενωμένη. Όχι ασταθής και κατακερματισμένη. Αυτή πρέπει να είναι και μια θεμελιώδης παραδοχή για την Ελλάδα. Η χώρα μας έζησε από κοντά στις αρχές της δεκαετίας του ’90 τη διαδικασία αποσχίσεων στα Δυτικά Βαλκάνια. Ξέρουμε καλά τις τραγικές επιπτώσεις που μία τέτοια διαδικασία μπορεί να έχει: συγκρούσεις, μίσος, αιματοχυσία, πολύχρονη αστάθεια και αβεβαιότητα.
Ιδιαίτερα οι μονομερείς αποσχίσεις που αποφασίζονται με διαδικασίες εκτός θεσμικού πλαισίου και χωρίς σεβασμό στους ισχύοντες νόμους κάθε κράτους πυροδοτούν εντάσεις και συγκρούσεις απρόβλεπτων συνεπειών και ανυπολόγιστου κόστους.
Ταυτόχρονα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το αίσθημα ασφάλειας που προσφέρει η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση πολλές φορές παρερμηνεύεται και κάνει ορισμένους να πιστέψουν ότι η πορεία απόσχισης, και μάλιστα μονομερούς, μπορεί να είναι εύκολη και χωρίς συνέπειες για την επόμενη μέρα. Πιστεύω ότι είναι μια εσφαλμένη εκτίμηση. Πρώτα απ΄ όλα γιατί η απόσχιση από ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν σημαίνει και αυτόματη ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια εκείνου που αποσχίστηκε. Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια συγκεκριμένη διαδικασία με τους δικούς της καθορισμένους, συγκεκριμένους και αυστηρούς κανόνες και αποφάσεις. Και βεβαίως οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται πάντα με ομοφωνία.
Γι’ αυτό οι τοπικές αρχές της Καταλονίας, ακόμη και αν προχωρήσουν στην απειλή τους για μονομερή απόσχιση, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάθε άλλο παρά βέβαια είναι. Σε κάθε περίπτωση, είναι εξαιρετικά προβληματικό και ανησυχητικό να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι μονομερείς αποσχίσεις είναι αποδεκτές στην Ευρώπη.
Με αυτές τις σκέψεις και υπολογίζοντας τις ευρύτερες προεκτάσεις που το ζήτημα της Καταλονίας μπορεί να έχει, η Νέα Δημοκρατία πήρε ξεκάθαρη θέση:
– καταδίκασε τη βία ως αναποτελεσματικό μέσο διαχείρισης και επίλυσης διαφορών και κρίσεων,
– υποστήριξε την ανάγκη ψυχραιμίας και ενός εξαντλητικού και ειλικρινούς διαλόγου,
– τόνισε την ανάγκη σεβασμού του απαραβίαστου και του αμετάβλητου των συνόρων στην Ευρώπη,
– και, τελευταίο, υπογράμμισε ότι αποφάσεις είναι σεβαστές υπό την προϋπόθεση ότι λαμβάνονται σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο και τους ισχύοντες νόμους σε κάθε κράτος.
