O 61ος γύρος των διερευνητικών επαφών τελείωσε. Μαζί τελείωσε και η υπερβολική μιντιακή δραματοποίηση που τον περιέβαλε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Ο γύρος αυτός ήταν συνέχεια των προηγούμενων 60 που με διαλείμματα κρατούν επί 20 σχεδόν χρόνια. Όπως αφήνεται να διαφανεί, εκπλήξεις δεν σημειώθηκαν. Ούτε υπήρξε κάποια καταλυτική εξέλιξη ή διαφοροποίηση από τα έως τώρα γνωστά. Άλλωστε, όσοι παρακολουθούν με προσοχή και γνωρίζουν σε βάθος τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν περίμεναν κάτι διαφορετικό.
Όπως όλα δείχνουν, η χθεσινή συνάντηση επικεντρώθηκε στην καταγραφή της κατάστασης, «state of play» όπως ονομάζεται στη διπλωματική διάλεκτο. Μέσω αυτής της καταγραφής γίνεται και η αναγκαία κατόπτευση του εδάφους, η εκατέρωθεν ανίχνευση σκέψεων και προθέσεων όπως επιβάλλεται ειδικά μετά από μακρά περίοδο μεγάλης έντασης.
Σε ποια συμπεράσματα οδηγήθηκε η Ελληνική αντιπροσωπεία, το γνωρίζουν, και ορθώς, μόνον τα μέλη της, ο Υπουργός Εξωτερικών και ο Πρωθυπουργός. Άλλωστε η αυστηρή εμπιστευτικότητα των συζητήσεων αποτελεί διαχρονικά το θεμελιώδες χαρακτηριστικό των διερευνητικών επαφών. Χαρακτηριστικό που έγινε σεβαστό από όλες τις ελληνικές Κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια.
Το θετικό είναι ότι αμέσως μετά τις εργασίες του 61ου γύρου ανακοινώθηκε η βούληση των δύο μερών να υπάρξει και 62ος , αυτή τη φορά επί Ελληνικού εδάφους «σε χρόνο που θα προσδιοριστεί δια της διπλωματικής οδού».
Με λίγα λόγια, ο χθεσινός γύρος των διερευνητικών επαφών επιβεβαίωσε ότι το βασικότερο μέλημα αυτής της διαδικασίας είναι να διατηρείται ανοιχτός ένας δίαυλος διαλόγου μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας. Να συνεχίζεται δηλαδή το διπλωματικό «πετάλι για να μην πέσει το ποδήλατο».
Κάτι όμως που πολλές φορές στο παρελθόν δεν σεβάστηκε η Τουρκία. Είτε με υπαναχωρήσεις από συμφωνηθέντα, είτε με προκλήσεις και παραβιάσεις των νομίμων, υπέσκαπτε τη διαδικασία. Όλοι ευχόμαστε να μην επαναληφθεί αυτή η Τουρκική πρακτική που πυροδοτεί την ένταση, τραυματίζει την εμπιστοσύνη και υπονομεύει το διάλογο. Σε κάθε περίπτωση, για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται ότι τα βασικά χαρακτηριστικά του Ελληνοτουρκικού διαλόγου πρέπει να είναι η υπομονή και η επιμονή. Όχι η σπουδή και η βιασύνη.
Όπως έλεγε έμπειρος Έλληνας διπλωμάτης σε Τούρκο ομόλογό του «υπομονή και επιμονή φίλε μου – patience and perseverance my friend». Για να λάβει την απάντηση από τον Τούρκο διπλωμάτη «Γνώριζα ότι είσαι σοφός άνθρωπος φίλε μου – I knew that you were a wise man my friend».
Γνώριζαν, έμπειροι και οι δύο, ότι τα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι εξ ορισμού πολύπλοκα, πολιτικά βεβαρυμμένα και στρατηγικής σημασίας και για τις δύο χώρες, που έχουν διαμετρικά αντίθετες θέσεις. Κάτι που καθιστά το συμβιβασμό ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα.
Η προσπάθεια συνεχίζεται.
Γεώργιος Σ.Κουμουτσάκος
Βουλευτής Β1, Βόρειου Τομέα Αθηνών, Νέα Δημοκρατία
