Άρθρο στο περιοδικό Pro News, ένθετο στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής.
Οι διαπραγματεύσεις της Γενεύης αποδεικνύονται ένας σημαντικός σταθμός στη μακρά προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού, 43 χρόνια μετά την παράνομη τουρκική εισβολή. Έγινε όμως για μια ακόμα φορά έγινε σαφές ότι το «κλειδί» για την επίλυση του προβλήματος το κρατά η κατοχική δύναμη Τουρκία.
Απέναντι σε αυτό το δεδομένο οφείλουμε να διαφυλάξουμε και να πορευθούμε με δύο θεμελιώδεις αρχές:
– Παρότι πρόσφατα ακούστηκαν κυβερνητικοί ψίθυροι αμφισβήτησης της αρχής που είχε καθορίσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ότι «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται», συνεχίζει να παραμένει ακλόνητη. Όχι μόνο διότι είναι θεμελιωμένη σε στερεή ιστορική και πολιτική βάση, αλλά κυρίως διότι η πραγματικότητα την επιβάλει, καθώς δε νοείται επιβολή θέσεων στην ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία.
– Αδιαπραγμάτευτη ανάγκη είναι όμως και η ακλόνητη ομοψυχία Αθηνών-Λευκωσίας. Είναι εθνική επιταγή και αυτονόητη προϋπόθεση ισχύος για τον ελληνισμό.
Η Ελλάδα οφείλει να είναι σταθερός και ενεργός αρωγός των προσπαθειών του Κύπριου Προέδρου Αναστασιάδη για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με βάση τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Για να τελειώσει η παράνομη κατοχή από τις τουρκικές δυνάμεις και επιτέλους Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να ζήσουν σε μια επανενωμένη Κύπρο, μέλος της ΕΕ. Να απολαμβάνουν τα δικαιώματα και τα ευεργετήματα αυτής της συμμετοχής σε κατάσταση σταθερότητας, δημοκρατίας και σιγουριάς, χωρίς την παρωχημένη λογική εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων.
