Συνέντευξη ευρωβουλευτή ΝΔ Γ. Κουμουτσάκου στην εφημερίδα “ΘΕΣΣΑΛΙΑ” και στον δημοσιογράφο Σ. Λέτσιο
-Τις μέρες αυτές, ειδικά μετά το Νταβός, φαίνεται ότι έχει ξεκινήσει εκτενής συζήτηση για συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος χρέους που έχει πλήξει την Ευρωζώνη. Πιστεύετε ότι πέρα από τη συζήτηση θα υπάρχουν και συγκεκριμένες αποφάσεις σε αυτήν την κατεύθυνση;
Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Πράγματι κερδίζει έδαφος η πεποίθεση ότι είναι ανάγκη να προχωρήσει η Ένωση σε σφαιρική πολιτική αντιμετώπισης του προβλήματος Η Ένωση καθυστέρησε πολύ να δει το προφανές. Ότι δηλαδή το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και όχι μεμονωμένων χωρών, όπως η Ελλάδα, η ιρλανδία ή η Πορτογαλία και η Ισπανία.
-Γιατί λοιπόν καθυστέρησε η Ένωση να δει το προφανές, όπως λέτε; Εσφαλμένες εκτιμήσεις ή σκοπιμότητες;
Συνδυασμός αυτών και άλλων παραγόντων, όπως διστακτικές ηγεσίες, αποσπασματικές αποφάσεις και εθνικές αντί ευρωπαίκων, προτεραιότητες και επιδιώξεις. Έτσι, η Ένωση ξεκίνησε με το να προσπαθεί να υποβαθμίσει το πρόβλημα της κρίσης που είχε πλήξει το 2008, τις Η.Π.Α. Μετά, στοχοποιήθηκε η Ελλάδα ως ο παρίας, ο μόνος φταίχτης, της Ευρωζώνης. Τελικά και με καθυστέρηση δημιουργήθηκε ο περιβόητος “μηχανισμός” με το διαβόητο Μνημόνιο. Ακολούθησε, υπό την πίεση των γεγονότων, η κατεπείγουσα “επιχείρηση σωτηρίας” της Ιρλανδίας με τα μάτια στραμμένα στην Πορτογαλία και, λίγο μακρύτερα, στην Ισπανία.
Η Ένωση έτρεχε λαχανιασμένη πίσω από γεγονότα που θα μπορούσε να είχε προβλέψει και προλάβει. Τώρα, επιτέλους μετά από σχεδόν δύο χρόνια, μπροστά στην απειλή του χειρότερου, φτάσαμε στη συνολική προσέγγιση. Είναι το πρώτο βήμα. Θα πρέπει όμως να δούμε και να αξιολογήσουμε το περιεχόμενο του “ολοκληρωμένου” αυτού “πακέτου” όταν, σύντομα πιστεύω, θα παρουσιαστεί επισήμως.
-Ποιό θα είναι αυτό; Ανεπισήμως ακόμα ακούγονται πολλά…
Κατά βάση συζητείται μια συνδυασμέμη πολιτική με αύξηση των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και βελτιωμένους όρους δανεισμού. Δεν θα πρέπει επίσης να αποκλειστεί η υιοθέτηση, σ’ενα επόμενο στάδιο, κάποιας μορφής ευρω-ομολόγου. Εάν τελικώς γίνει κάτι τέτοιο, θα πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα για ευρω-ομόλογο υποστήριξης συγκεκριμένων αναπτυξιακών προγραμμάτων και όχι για “ευρω-ομόλογο χρέους”.
-Αυτές οι αποφάσεις, εάν τελικά ληφθούν και ισχύσουν, θα φέρουν την ελληνική οικονομία σε ευνοϊκότερη θέση συγκριτικά με τα όσα αντιμετωπίσαμε πριν από μερικούς μήνες;
Μία τέτοια πολιτική, στην οποία ενδέχεται να συμπεριληφθεί η επαναγορά μέρους εθνικού δημοσίου χρέους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, θα βοηθήσει πρωτίστως την Ευρωζώνη. Θα εκτονώσει τις πιέσεις που δέχεται από τις επιθετικές και νευρικές αγορές. Το βλέπουμε ήδη. Όσο για την Ελλάδα, θα είναι πράγματι, μία ανάσα. Υποβοηθητική, αλλά μόνον μια ανάσα. Θα πρέπει όμως να δούμε και τι μας επιφυλάσσει το “Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας”.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ας μην αναζητάμε “σωτήρες” και “δαίμονες” αλλού. Μόνον όταν καταφέρουμε να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, όταν δηλαδή θα μπορούμε να πληρώνουμε τα χρέη μας μόνοι μας, χωρίς άλλα δάνεια, θα “αποσυνδεθούμε από το μηχανισμό τεχνητής αναπνοής”.
Μία είναι η λύση λοιπόν. Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη. Ανάπτυξη και δημοσιονομική υπευθυνότητα για να απαλλαγεί το συντομότερο η οικονομία από την ύφεση του μνημονίου. Αυτή είναι η υπεύθυνη θέση της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά. Η μακρόχρονη “σύνδεση με μηχανισμούς και μηχανήματα υποστήριξης” δημιουργεί επικίνδυνες και συχνά μοιραίες “λοιμώξεις” και στην οικονομία.
-Σε αυτό το “ολοκληρωμένο πακέτο” εντάσσεται και το “Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας” της κ. Μέρκελ;
Δεν εντάσσεται. Εμφανίζεται όμως ως ενός είδος προϋπόθεση ή “παράρτημα” της συνολικής λύσης. Θα πρέπει να δούμε με μεγάλη προσοχή τι ακριβώς θα περιλαμβάνει αυτό το “Σύμφωνο”. Υπάρχουν πληροφορίες που δημιουργούν ανησυχία όπως οι αυτόματες κυρώσεις και προβληματισμό όπως η ένταξη των ορίων ελλείμματος και δημοσίου χρέους στα Συντάγματα των κρατών της Ευρωζώνης. Θα τα δούμε πιο συγκεκριμένα όλα αυτά τις επόμενες εβδομάδες.
-Ποια συγκεκριμένα μέτρα θεωρείτε ότι απαιτούνται τους επόμενους μήνες ώστε να μην κινδυνεύσει η εκταμίευση της τέταρτης δόσης του δανείου για την Ελλάδα;
Όσο δεν προχωράμε σε επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, είμαστε εκ των πραγμάτων εγκλωβισμένοι στις επαχθείς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις που η κυβέρνηση ανέλαβε – σχεδόν χωρίς διαπραγμάτευση – έναντι της τρόικας. Ως πότε όμως θα συνεχιστεί η αδιέξοδη αυτή πορεία που βαθαίνει την ύφεση, σκοτώνει την ανάπτυξη και εκτινάσσει την ανεργία χωρίς όμως να μειώνει το δημόσιο χρέος; Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλες θυσίες χωρίς αντίκρισμα και προοπτική.
-Η Ε.Ε. δεν είναι πρόθυμη να προχωρήσει άμεσα στην έκδοση ευρωομολόγου; Θα καμφθούν οι αντιρρήσεις αυτές μέσα στο 2011;
Δεν μπορώ να κάνω ασφαλή πρόβλεψη. Πολλά θα εξαρτηθούν από τις αποφάσεις για τις οποίες μόλις προ ολίγου συζητήσαμε. Από το εάν τελικά θα είναι αποτελεσματικό. Εάν τελικώς υπάρξουν θετικές εξελίξεις, η υπόθεση του ευρω-ομολόγου, λόγω και των γνωστών αντιδράσεων, θα μετατεθεί για αργότερα.
-Είναι οι συνθήκες σήμερα ώριμες ώστε να ξεκινήσει η συζήτηση για αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας;
Η Συνθήκη της Λισαβόνας άρχισε να ισχύει πριν από μόλις ένα χρόνο. Η διαδικασία διαμόρφωσης και κύρωσής της διήρκησε περίπου εννέα χρόνια. Ήταν μακρά και επίπονη για την Ε.Ε. Πιστεύω λοιπόν ότι θα πρέπει να αποφευχθεί μια νέα, μείζονος κλίμακας αναθεώρηση.
Όπου κριθεί επείγον και απαραίτητο, υπάρχει η δυνατότητα να γίνουν μικρές και σαφείς διορθωτικές παρεμβάσεις, έτσι ώστε να αποφύγουμε, σε τόσο σύντομο διάστημα, ένα νέο χρονοβόρο αναθεωρητικό κύκλο με δημοψηφίσματα, κλπ. Εάν, εν τω μεταξύ καταλήξει η Ε.Ε. σε ξεκάθαρες, καλά επεξεργασμένες και ομόφωνες θέσεις για το μείζον θέμα της ενιαίας οικονομικής ευρωπαϊκής διακυβέρνησης, θα υπάρχει πιο σταθερή βάση για να συζητήσουμε το ενδεχόμενο αναθεώρησης.
-Κρίνετε πιθανό το ενδεχόμενο τα μέλη της Ευρωζώνης να επιστρέψουν στα εθνικά τους νομίσματα ή τη δημιουργία μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων με ένα ισχυρότερο ευρώ για το Βορά και ένα πιο αδύναμο για τις χώρες του Νότου;
Θα μπορούσα να πω ότι σ’ ένα τόσο ρευστό περιβάλλον, δεν είναι σκόπιμο ούτε φρόνιμο να κάνει κανείς προβλέψεις. Δεν θα σας το πω όμως. Και αυτό γιατί πιστεύω ότι παρά τις πολλές δυσκολίες, τις καθυστερήσεις και την ελλειμματική πολιτική βούληση της σημερινής ευρωπαϊκής ηγεσίας, το ευρώ και γενικότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ξεπεράσουν τελικά την κρίση. Χωρίς άλματα στο κενό ενός αβέβαιου μέλλοντος και χωρίς οπισθοδρόμηση στο παρελθόν των εθνικών νομισμάτων.
Στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποιημένου σκληρού ανταγωνισμού και αβεβαιότητας, το κόστος θα ήταν πολύ μεγάλο. Ακόμη μεγαλύτερο για τις λιγότερο ανταγωνιστικές και παραγωγικές οικονομίες, όπως της Ελλάδας. Εν ολίγοις, ουδείς θα ήθελε να καταβάλλει το τεράστιο κόστος ενός “ευρω-διαζυγίου”. Τα συμφέροντα που μας συνδέουν είναι πολλά και ισχυρά. Γι’ αυτό, θεωρώ πολύ πιθανότερο ότι το στρατηγικό αποτέλεσμα της παρούσας κρίσης θα είναι μια ισχυρότερη Ε.Ε. με ενιαία οικονομική διακυβέρνηση και μεγαλύτερη συνοχή.
-Η έντονη αντιμνημονιακή στάση που τηρεί η Ν.Δ. πιστεύετε ότι αποδίδει πρακτικά οφέλη στην πολιτική που ακολουθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Ο Αντώνης Σαμαράς, δεν έχει υιοθετήσει στάση άρνησης, όπως βολικά συνηθίζεται να κάνουν οι ηγεσίες των κομμάτων στην αντιπολίτευση. Έχει καταθέσει πλήρη, αναλυτική, εναλλακτική πρόταση εξόδου από το φαύλο κύκλο ύφεσης-πληθωρισμού-ανεργίας στον οποίο μας οδήγησαν οι επαχθείς όροι της λεόντειας δανειακής σύμβασης του μνημονίου.
Η Νέα Δημοκρατία δίνει ανυπόκριτη στήριξη σε αναγκαίες, αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις και είναι αποφασιστικά αντίθετη σε ότι σκοτώνει την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την ελπίδα. Είναι στάση ευθύνης. Τα δεδομένα ανατρέπονται. Η διαφορά με το ΠΑΣΟΚ ραγδαία μειώνεται. Η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη σε μια πολιτική που πλήττει την κοινωνική συνοχή και ξεσηκώνει από παντού αντιδράσεις. Η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί παρά να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν.