Συνέντευξη ευρωβουλευτή ΝΔ Γ. Κουμουτσάκου στην εφημερίδα «Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ» και στην δημοσιογράφο Άννα Δόλλαρη
Η έντονη καχυποψία και ο καταιγισμός επικρίσεων για τη χώρα μας αποτελούν πλέον παρελθόν εκτιμά ο ευρωβουλευτής της ΝΔ και πρώην διπλωμάτης Γ. Κουμουτσάκος. Μιλώντας στην “Ε” υποστηρίζει πως το κλίμα έχει αναστραφεί έπειτα από τις τελευταίες εξελίξεις και τις μαραθώνιες προσπάθειες των Ελλήνων πολιτών αλλά και της κυβέρνησης.
– Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως το κλίμα στο εξωτερικό είναι πλέον θετικότερο για τη χώρα μας. Ισχύει αυτό; Υπάρχουν ακόμη κάποια «αγκάθια» και εάν ναι πώς μπορούν να ξεπεραστούν;
H μεγάλη καχυποψία, οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί και οι συνεχείς, άδικες τις περισσότερες φορές, επικρίσεις για τη χώρα μας, αποτελούν παρελθόν. Τα αρνητικά στερεότυπα για την Ελλάδα και τους Έλληνες εγκαταλείπονται. Η αξιοπιστία ανακτάται κάθε μέρα περισσότερο και η αναγνώριση της τιτάνιας προσπάθειας του πρωθυπουργού και πάνω απ’ όλα, του ελληνικού λαού είναι πλέον δεδομένη.
Δεν πρόκειται για «κυβερνητικούς ισχυρισμούς». Είναι η πραγματικότητα. Το ζούμε κάθε μέρα, σε κάθε συνάντηση, σε κάθε συζήτηση είτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είτε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δεν χωρεί λοιπόν οποιαδήποτε αμφισβήτηση στο ότι η εικόνα της χώρας έχει θεαματικά βελτιωθεί.
Όμως, η αξιοπιστία ενώ δύσκολα κερδίζεται εύκολα χάνεται. Ακόμα τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά. Η πορεία παραμένει ανηφορική και πολύ απαιτητική. Είναι πρόκληση για όλους μας. Πρωτίστως όμως για τις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις είτε τις κυβερνητικές, είτε της αντιπολίτευσης. Οφείλουμε να βρούμε ένα κοινό παρονομαστή εθνικής προσπάθειας, και στη βάση του να πορευθούμε.
Αυτό προϋποθέτει ότι μετά τις οδυνηρές θυσίες θα αποκατασταθεί ταχύτατα το αίσθημα δικαιοσύνης σε όλους εκείνους, δηλαδή τη μεσαία τάξη και τα χαμηλά εισοδήματα, που έχουν σηκώσει έως τώρα το τεράστιο βάρος της προσπάθειας. Τα μεγάλα βαλάντια πρέπει να συνεισφέρουν πολύ περισσότερο απ’ ότι έως τώρα. Πρώτο βήμα η εκρίζωση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής.
-Τελικά η τρικομματική κυβέρνηση με την εφαρμογή επαχθών μέτρων, μία φορολογική καταιγίδα, με αδιαφανείς ή ακόμα και ύποπτες θα έλεγα υποθέσεις, όπως λόγου χάρη η λίστα Λαγκάρντ και συχνά έντονες εσωτερικές διαφωνίες, θα καταφέρει να επιβιώσει και να έχει μακρόπνοη πορεία;
Είναι πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας που ένας τόσο ευρύς συνδυασμός πολιτικών δυνάμεων συνεργάζεται στη βάση μιας κοινής προσπάθειας. Δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία. Το εγχείρημα γίνεται ακόμα δυσκολότερο και απαιτητικότερο λόγω των πρωτόγνωρων προκλήσεων και των σοβαρότατων προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν σε ασφυκτικά περιορισμένο χρόνο.
Επομένως οι κάποιες αρρυθμίες, καθυστερήσεις ή ακόμα και τριβές είναι λογικό παρεπόμενο μιας τόσο απαιτητικής και σύνθετης προσπάθειας. Δεν έχω οποιαδήποτε αντίρρηση να είμαστε αυστηροί, θα προσέθετα μάλιστα ότι οι πολίτες οφείλουμε να είμαστε αυστηροί με κάθε κυβέρνηση, αλλά θα πρέπει να είμαστε και δίκαιοι. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το μέγεθος της πρόκλησης και της ευθύνης που έχει αναλάβει αυτή η κυβέρνηση.Και τα έως τώρα αποτελέσματα, δεδομένων των συνθηκών, δεν επιτρέπουν ισοπεδωτική κριτική και καταστροφολογική αντιμετώπιση.
Η χώρα βγαίνει σιγά αλλά σταθερά από την παραλυτική για την οικονομία και την κοινωνία αβεβαιότητα. Και αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Το επιβεβαιώνουν άλλωστε τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με την απόφαση εισροής στην οικονομία 52 δις ευρώ καθώς και η πρόσφατη αναβάθμιση στην αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας.
Δεν βλέπω λοιπόν γιατί θα πρέπει να εισάγουμε μόνοι μας στοιχεία αβεβαιότητας για τη σταθερότητα και την πορεία της κυβέρνησης τα οποία και την οικονομία βλάπτουν σοβαρά και το επενδυτικό ενδιαφέρον σκοτώνουν. Η κυβέρνηση πρέπει να έχει μπροστά της επαρκή χρόνο σταθερότητας, όχι γιατί αυτό συμφέρει τις πολιτικές δυνάμεις που τη συγκροτούν, αλλά γιατί αυτό συμφέρει τη χώρα και τους Έλληνες.
–Εκτιμάτε ότι η «περιβόητη» λιτότητα και τα σκληρά προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, που αφορούν και άλλες χώρες της Ευρωζώνης, θα διαρκέσουν πολύ καιρό; β] Και με ποιές οικονομικο-κοινωνικές προεκτάσεις δεδομένου ότι η ύφεση βαθαίνει και μάλιστα υπό την απειλή κοινωνικών εκρήξεων;
Μακροχρόνια ύφεση και ανεργία σκοτώνουν την οικονομία εξαντλούν τις κοινωνίες, πυροδοτούν αστάθεια και εντάσεις. Τροφοδοτούν έτσι τα άκρα και τις ακρότητες. Αυτό πρέπει να τελειώσει τάχιστα. Η Ευρώπη έχει τις δυνάμεις να γίνει πιο ανταγωνιστική και να ξανακινηθεί σε ρυθμούς ανάπτυξης και μεγέθυνσης. Το οφείλει άλλωστε στους πολίτες της.
Πιστεύω ότι από το δεύτερο εξάμηνο του 2013, θα μπορούμε να μιλάμε για το τέλος του εφιάλτη και την αφετηρία μιας καλύτερης πορείας, χωρίς αυτό να σημαίνει ριζική αλλαγή από την μια μέρα στην άλλη. Η αβεβαιότητα πρέπει οριστικά να τελειώσει και η ελπίδα για καλύτερη προοπτική να επιστρέψει. Δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια μιας μακράς αναμονής. Οι κοινωνίες φθάνουν στο σημείο βρασμού. Πρέπει το ταχύτερο να εκδοθεί η ευρωπαϊκή ληξιαρχική πράξη θανάτου της σκληρής λιτότητας. Αισιοδοξώ γιατί βλέπω ότι αυτό γίνεται πλέον πεποίθηση στην Ευρώπη.
-Πώς αντιμετωπίζεται στους κόλπους του Ευρωκοινοβουλίου η Xρυσή Αυγή; Τί εισπράττετε; β] Πώς δικαιολογείτε την άνοδό της στη χώρα μας και πώς οφείλουν να λειτουργήσουν τα λοιπά κόμματα και οι πολίτες ώστε να αντιμετωπίσουν δυνάμεις με έντονα νεοφασιστικά χαρακτηριστικά και φιλοσοφία;
Υπάρχει και ανησυχία και προβληματισμός για την ανάδυση ακραίων πολιτικών μορφωμάτων που παραπέμπουν στο πιο σκοτεινό, εφιαλτικό παρελθόν της Ευρώπης. Αυτό όμως δεν φτάνει. Η ανησυχία και ο προβληματισμός πρέπει να μετουσιωθούν σε εγρήγορση και η εγρήγορση σε πολιτική πράξη, σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν μπορούμε να αφήσουμε να εξαπλωθεί ένα μαύρο σύννεφο πάνω από την Ευρώπη.
Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2014, είναι κομβικής σημασίας. Εάν το σημερινό «έλλειμμα γοητείας» της Ευρώπης, και το «έλλειμμα εμπιστοσύνης» προς την Ευρώπη παραμείνουν ή, ακόμα χειρότερα, εάν διευρυνθούν, υπάρχει ένας πολύ σοβαρός κίνδυνος. Να έχουμε μια δραματική αλλαγή στη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δηλαδή του κατ’ εξοχήν δημοκρατικού θεσμού του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος.
Να έχουμε δηλαδή ενίσχυση των άκρων, των αντιευρωπαϊκών και ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων και αντίθετα, θεαματική υποχώρηση της επιρροής των δυνάμεων που πιστεύουν και στηρίζουν την αναγκαιότητα μιας Ενωμένης Ευρώπης. Κάτι τέτοιο θα συνιστά μια πολύ κακή εξέλιξη για την Ευρώπη.
Για τη χώρα μας η πρόκληση είναι ακόμα μεγαλύτερη και σοβαρότερη. Αλλοίμονο εάν η Κοιτίδα της Δημοκρατίας καταλήξει να «εξαγάγει» μισαλλοδοξία, φανατισμό και βία στην Ευρώπη και τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς.
Αλλοίμονο εάν στην Ευρώπη του 21ου αιώνα η Πατρίδα μας γίνει το «θερμοκήπιο» καλλιέργειας και ανάπτυξης ιδεών και συμπεριφορών με ναζιστικά χαρακτηριστικά. Είμαι βέβαιος ότι οι Έλληνες δεν θα επιτρέψουμε να αμαυρωθεί η ιστορική κληρονομιά, εικόνα και πορεία της γενέτειρας της δημοκρατίας, του μέτρου και της μετριοπάθειας.
– Δεδομένων των εντάσεων στη Μέση Ανατολή, τις καταιγιστικές εξελίξεις σε χώρες της -Αίγυπτο, Τυνησία, Λίβανο- και την εμφυλιοπολεμική κατάσταση στη Συρία, πώς εκτιμάτε ότι θα αναδιαμορφωθεί ο γεωπολιτικός χάρτης στην ευρύτερη περιοχή μας ; Πως βλέπουν στην Ευρώπη το ρόλο της Ελλάδας σε αυτήν την περιοχή;
Σύμφωνα με σοβαρές γεωπολιτικές μελέτες η περιοχή με τις πιο επικίνδυνες εντάσεις και συγκρούσεις διεθνώς είναι εκείνη που εκτείνεται από τη Μεσόγειο μέχρι τα σύνορα της Ινδίας. Στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκεται η μεγαλύτερη “συλλογή” υπαρκτών και αναδυόμενων προκλήσεων και απειλών ασφάλειας στον κόσμο.
Πέραν των ανησυχητικών εξελίξεων στα διάφορα μέτωπα και χώρες της περιοχής, δύο πολύ σοβαρές προκλήσεις ασφάλειας διατρέχουν οριζόντια την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου: αφενός η δραματική αύξηση των μεταναστευτικών ροών από την ανατολή προς τη δύση και από το νότο προς το βορρά, αφετέρου οι δυνατότητες εκμετάλλευσης ενεργειακών αποθεμάτων, που φαίνεται να υπάρχουν στη θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου, διαμορφώνουν νέα πεδία πιθανών εντάσεων και συγκρούσεων συμφερόντων.
Σε αυτήν ακριβώς τη στρατηγική περιοχή, η Ελλάδα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ είχε και έχει κομβική γεωστρατηγική θέση. Και το ερώτημα είναι εάν Ευρωπαϊκή Ένωση και Ατλαντική Συμμαχία θα άντεχαν περαιτέρω αποδυνάμωση ενός εταίρου και συμμάχου με τόσο μεγάλη γεωπολιτική, γεωστρατηγική και εν δυνάμει ενεργειακή σημασία στο σταυροδρόμι Ανατολικής Μεσογείου, Βαλκανίων και Μαύρης Θάλασσας. Πού θα αναζητούσε πρόσθετα στηρίγματα μια απογοητευμένη από τους εταίρους της Ελλάδα;
Επομένως, πολιτικές αλληλεγγύης που υποστηρίζουν και βοηθούν μια χώρα εταίρο και σύμμαχο που διέρχεται περίοδο κρίσης είναι σίγουρα αποδοτικότερες σε σχέση με πολιτικές «πίεσης και τιμωρίας».
– Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό παρατηρούνται ακραία φαινόμενα εθνικισμού στα Βαλκάνια όπως και απειλητικές διαθέσεις εναντίον της χώρας μας. Πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν και ποιά θα είναι η «συμφέρουσα» πορεία για τη χώρα μας;
Στρατηγική επιλογή της βαλκανικής πολιτικής της Ελλάδας, είναι να διασφαλιστεί ότι οι γειτονικές μας χώρες, χωρίς εξαιρέσεις, θα πρέπει να έχουν ξεκάθαρη ευρωπαϊκή προοπτική και τελικά να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι προς όφελος της σταθερότητας, της συνεργασίας και της ανάπτυξης ολόκληρης της περιοχής. Αυτή η στρατηγική επιλογή της Ελλάδας παραμένει ισχυρή και αμετάβλητη.
Υπάρχει όμως μια απαράβατη προϋπόθεση: Οι σταθερές σχέσεις καλής γειτονίας των υποψήφιων προς ένταξη χωρών με όλες τις άλλες χώρες της περιοχής, κυρίως δε με εκείνες που είναι ήδη κράτη-μέλη της Ε.Ε. Αυτό το «διπλωματικό αξίωμα» δεν πρέπει να το ξεχνούν ούτε στα Σκόπια ούτε στα Τίρανα.
Δεν είναι «ευκαιρία» η δυσμενής οικονομική συγκυρία που διέρχεται η Ελλάδα, για να προβάλλουν οι γείτονές μας ανιστόρητες, προκλητικές και τελικά αποσταθεροποιητικές θέσεις. Είναι μια όλου ως διόλου λανθασμένη εκτίμηση. Ας μην κάνουν λοιπόν αυτό το λάθος γιατί θα εκπλαγούν απ’ την αντίδραση που μπορεί να προκαλέσουν σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
– Μεγάλη κινητικότητα παρατηρείται τελευταία στο πολιτικό σκηνικό. Οδεύουμε προς «Ευρωπαϊκό Κόμμα»;
Σε τόσο ρευστές και δύσκολες περιόδους είναι αναμενόμενο και λογικό να υπάρχει συζήτηση και αναζήτηση για το πώς θα περάσουμε σε μια νέα εποχή, χωρίς τις παθολογίες και τις στρεβλώσεις του παρελθόντος.
Αυτό αφορά πρωτίστως και κυρίως τον πολιτικό χώρο εκείνο που αυτάρεσκα και ψευδεπίγραφα αυτοπροσδιοριζόταν ως «προοδευτικός και δημοκρατικός», διεκδικώντας μονοπωλιακά τη δημοκρατία και την πρόοδο. Γιατί εκεί, σε αυτόν το χώρο, εντοπίζονται οι σοβαρές «δυσπλασίες» και τα «προπατορικά αμαρτήματα». Εκεί χρειάζεται αναθεμελίωση.
Στη Νέα Δημοκρατία, το κατεξοχήν και από τα «γεννοφάσκια» του ευρωπαϊκό κόμμα στην Ελλάδα, χρειάζεται θαρραλέα ανανέωση. Ανανέωση που θα αποκαθιστά πλήρως και θα ενισχύει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Που θα δίνει νέα δυναμική και προοπτική στην παράταξη και τη χώρα.