Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο κ. Γιώργος Κουμουτσάκος υποστήριξε:
• Για την κρίση που περνάει η Ε.Ε. και για τη συνοχή του ευρώ: «Τα ανακλαστικά αυτοπροστασίας και “επιβίωσης” της Ευρωζώνης επιτέλους λειτουργούν. Έστω και “λαχανιασμένοι” θα προλάβουμε να διασώσουμε το ευρώ και τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως το κόστος αυτής της διάσωσης της τελευταίας στιγμής θα είναι υψηλό. Θα το καταβάλουν κυρίως οι πιο αδύναμες χώρες».
• Για την κοινοτική αλληλεγγύη: «Η στάση της Γερμανίας και μιας ομάδας χωρών που επηρεάζει δημιούργησαν επικίνδυνες ρωγμές στην κοινοτική αλληλεγγύη. Δεν πιστεύω όμως ότι η ρωγμή θα γίνει αγεφύρωτο χάσμα. Άλλωστε μετά από μισό και πλέον αιώνα συνεργασίας, αλληλεξάρτησης και κοινής πορείας το τίμημα ενός “διαζυγίου” θα είναι τεράστιο για όλους.»
• Για την οικονομική πολιτική που ακολουθεί η Ευρώπη: «Η Ευρώπη, κάτω από τη γερμανική πίεση, φαίνεται ότι τελικά επιλέγει ένα μίγμα πολιτικής που έχει στο κέντρο του την δραστική μείωση ελλειμμάτων και δαπανών. Είναι μια γερμανική συνταγή με πικρή γεύση για πολλούς αλλά όχι για τη Γερμανία, που αυξάνει τις εξαγωγές και τα εμπορικά της πλεονάσματα».
• Για τους χειρισμούς της κυβέρνησης: «Η κυβέρνηση έχασε έξι ολόκληρους, πολύτιμους, μήνες …εγκλωβισμένη στο προπαγανδιστικό κατασκεύασμα του “λεφτά υπάρχουν” έδινε με το ξεκίνημά της, το μήνυμα ότι θ’ ακολουθήσει πολιτική παροχών. Όταν όμως τα πράγματα “αγρίεψαν” στις Βρυξέλλες και στις διεθνείς αγορές, ξεκίνησε το ατόπημα της “διεφθαρμένης Ελλάδας” και του “Τιτανικού της ελληνικής οικονομίας”. Τα αλλεπάλληλα αυτά λάθη εξασθένισαν τόσο πολύ τη θέση μας, που στο τέλος αντί να διαπραγματευθούμε σκληρά τους όρους της δανειακής σύμβασης του μνημονίου προστρέχαμε σε αυτό κυριολεκτικά παρακαλώντας. Κάναμε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο απ’ ό,τι η Ιρλανδία που διαπραγματεύθηκε σκληρά μέχρι το τελευταίο λεπτό. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνουμε χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και να υποστεί η χώρα μας τους επαχθείς όρους μιας λεόντειας συμφωνίας. Μιας συμφωνίας και μιας πολιτικής που έχει οδηγήσει την οικονομία σε ασφυξία και την ελληνική κοινωνία σε απόγνωση και φόβο».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:
Συνέντευξη Ευρωβουλευτή ΝΔ κ. Γ. Κουμουτσάκου στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων
-Η οικονομική κρίση στην περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαπλώνεται. Μετά την Ελλάδα και η Ιρλανδία ζητάει να ενταχθεί στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Για την αντιμετώπιση της κατάστασης, η Γερμανία προτείνει τη δημιουργία μηχανισμού με τη συμμετοχή όχι μόνον των κρατών-μελών αλλά και ιδιωτικών τραπεζών, προκαλώντας τον αντίλογο, τον οποίο ότι κάτι τέτοιο θα έσπρωχνε τις χώρες της περιφέρειας εκτός ευρωζώνης. Θεωρείτε ότι κινδυνεύει, η συνοχή της Ε.Ε και η ύπαρξη του ευρώ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πολλές φορές στο παρελθόν έχει γίνει λόγος για “κρίσιμη καμπή” στην Ευρώπη. Η σημερινή όμως είναι αναμφισβήτητα η σοβαρότερη. Αγγίζει το κοινό νόμισμα, δηλαδή την καρδιά της πιο επιτυχημένης και πολιτικά βαρύνουσας προσπάθειας για την οικοδόμηση μιας πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης. Το ερώτημα είναι: Θα ξεπεράσουμε αυτήν την κρίση όπως και τις προηγούμενες; Ή θα οδηγηθούμε σε μια θεαματική ιστορική οπισθοδρόμηση της Ευρώπης;
Πιστεύω ότι τα ανακλαστικά αυτοπροστασίας και “επιβίωσης” της Ευρωζώνης επιτέλους λειτουργούν. Έστω και “λαχανιασμένοι” θα προλάβουμε να διασώσουμε το ευρώ και τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως το κόστος αυτής της διάσωσης της τελευταίας στιγμής θα είναι υψηλό. Θα το καταβάλουν κυρίως οι πιο αδύναμες χώρες. Είτε με τη μορφή ασφυκτικών όρων χρονοδιαγραμμάτων και υποχρεώσεων, όπως συμβαίνει κυρίως στην περίπτωση της Ελλάδας και λιγότερο της Ιρλανδίας, είτε με την επαπειλούμενη επιβολή αυστηρών και σχεδόν αυτόματων κυρώσεων στις “δημοσιονομικά απείθαρχες” χώρες.
-Πόσο ευήκοα ώτα βρίσκει στα ευρωπαϊκά όργανα η παρέμβαση Ομπάμα ότι τα όσα συμβαίνουν στην Ε.Ε επηρεάζουν την ανάκαμψη των ΗΠΑ και γενικότερα της παγκόσμιας οικονομίας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η αλληλεπίδραση των οικονομιών είναι βασικό χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Τα χαρακτηριστικά τους όμως δεν είναι ταυτόσημα. Η προτροπή του Προέδρου Ομπάμα να περιοριστούν το εύρος των περικοπών στους ευρωπαϊκούς προϋπολογισμούς έχει αναπτυξιακή κατεύθυνση και λογική που ταυτόχρονα εξυπηρετεί τις ανάγκες της αμερικανικής οικονομίας. Από την πλευρά της η Ευρώπη, κάτω από τη γερμανική πίεση, φαίνεται ότι επιλέγει ένα μίγμα πολιτικής που έχει στο κέντρο του την δραστική μείωση ελλειμμάτων και δαπανών. Είναι μια γερμανική συνταγή με πικρή γεύση για πολλούς αλλά όχι για τη Γερμανία, που αυξάνει τις εξαγωγές και τα εμπορικά της πλεονάσματα. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα στη διελκυστίνδα αυτή κερδισμένη βγαίνει η κα Μέρκελ. Το θέμα όμως είναι αν τελικά θα κερδίσει η Ευρώπη.
-Υπάρχει, όπως υποστηρίζουν πολλοί, αναβίωση με νέους όρους της διαμάχης πλούσιου Βορρά και φτωχού Νότου στους κόλπους της ΕΕ; Αν είναι έτσι, ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες; Μπορούν να γεφυρωθούν οι διαφωνίες που εκφράζονται, ενόψει μάλιστα του κρίσιμου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η στάση της Γερμανίας και μιας ομάδας χωρών που επηρεάζει δημιούργησαν επικίνδυνες ρωγμές στην κοινοτική αλληλεγγύη. Δεν πιστεύω όμως ότι η ρωγμή θα γίνει αγεφύρωτο χάσμα. Άλλωστε μετά από μισό και πλέον αιώνα συνεργασίας, αλληλεξάρτησης και κοινής πορείας το τίμημα ενός “διαζυγίου” θα είναι τεράστιο για όλους. Έστω και στο παραπέντε, όπως συνήθως γίνεται στις διαπραγματεύσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, θα πρυτανεύσει η ψυχραιμία και θα βρεθεί ο κοινός τόπος.
-Πώς κρίνετε τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης και κατά πόσον θα μπορούσε να αποφύγει τα Μνημόνιο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η κυβέρνηση έχασε έξι ολόκληρους, πολύτιμους, μήνες από τον Οκτώβριο του 2009 έως τον Μάρτιο του 2010. Όταν δηλαδή είχε τη δυνατότητα να προχωρήσει με αποφασιστικότητα σε διαρθρωτικές αλλαγές και δημοσιονομικά μέτρα και δεύτερον, να δανειστεί με χαμηλό επιτόκιο από τις αγορές. Θα έστελνε έτσι το μήνυμα ότι η χώρα ήταν αποφασισμένη να λάβει μόνη της -χωρίς διεθνή “επιτροπεία”- τα ενδεικνυόμενα αναγκαία σκληρά μέτρα. Μάλιστα, η κυβέρνηση είχε τότε την πλήρη υποστήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αντ’ αυτού όμως, η κυβέρνηση εγκλωβισμένη στο προπαγανδιστικό κατασκεύασμα του “λεφτά υπάρχουν” έδινε με το ξεκίνημά της, το μήνυμα ότι θ’ ακολουθήσει πολιτική παροχών. Όταν όμως τα πράγματα “αγρίεψαν” στις Βρυξέλλες και στις διεθνείς αγορές, ξεκίνησε το ατόπημα της “διεφθαρμένης Ελλάδας” και του “Τιτανικού της ελληνικής οικονομίας”. Τα αλλεπάλληλα αυτά λάθη εξασθένισαν τόσο πολύ τη θέση μας, που στο τέλος αντί να διαπραγματευθούμε σκληρά τους όρους της δανειακής σύμβασης του μνημονίου προστρέχαμε σε αυτό κυριολεκτικά παρακαλώντας. Κάναμε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο απ’ ό,τι η Ιρλανδία που διαπραγματεύθηκε σκληρά μέχρι το τελευταίο λεπτό. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνουμε χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και να υποστεί η χώρα μας τους επαχθείς όρους μιας λεόντειας συμφωνίας. Μιας συμφωνίας και μιας πολιτικής που έχει οδηγήσει την οικονομία σε ασφυξία και την ελληνική κοινωνία σε απόγνωση και φόβο.
-Ποια περιθώρια παρέμβασης έχει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Συμμερίζεσθε την άποψη ότι είναι εμφανές το έλλειμμα δημοκρατίας στην Ε.Ε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μετά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αυξημένες αρμοδιότητες και δυνατότητες επιρροής. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση και στο στάδιο αυτό τον πρώτο λόγο και κύριο ρόλο στην αντιμετώπιση της κρίσης έχουν εκ των πραγμάτων οι κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Εκείνο που κάνει και θα συνεχίσει να κάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι να ασκεί πολιτική πίεση για να διασφαλιστεί η συνοχή της Ένωσης, η κοινοτική αλληλεγγύη και η μακροημέρευση του ευρώ.
