Τέτοιες ημέρες το 1996 εξελισσόταν η κρίση των Ιμίων και η κάκιστη διαχείρισή της. Τρία παλικάρια έχασαν τη ζωή τους. Όλοι εμείς, διακομματικά, λέμε ότι τιμάμε τη θυσία τους εκείνη για την Πατρίδα. Είναι αλήθεια ότι τυπικά τους τιμάμε. Τους τιμήσαμε, όμως, και ουσιαστικά αυτές τις ημέρες με τα όσα σε ύφος και συμπεριφορές εξελίχθηκαν στη Βουλή με την πολιτική ζωή να στροβιλίζεται γύρω από Πολάκηδες και Φουρθιώτηδες; Είμαι βέβαιος ότι αυτή η τοξική ατμόσφαιρα, η διχαστική, χωρίς αξιακούς φραγμούς πολιτική αντιπαράθεση , ωθεί τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών να αποστρέφουν το βλέμμα, πικραμένοι και θυμωμένοι. Τέτοια αισθήματα, όταν μάλιστα διαρκούν, εξασθενούν τη νομιμοποίηση της δημοκρατικής λειτουργίας. Αυτό, ειδικά σε δύσκολους και μεταβατικούς καιρούς, είναι επικίνδυνο.
Επί δώδεκα συνεχή χρόνια οι Έλληνες έχουν αντιμετωπίσει τις τεράστιες δυσκολίες που προκάλεσαν η κρίση της οικονομίας και η, τρέχουσα ακόμα, κρίση της πανδημίας. Μεταλλάχτηκε η καθημερινότητά τους. Ανατράπηκε η ζωή τους. Αυξήθηκε η αβεβαιότητά τους μπροστά σε ένα μέλλον. απροσδιόριστο.
Στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, καθήκον και υποχρέωση της Πολιτικής με «κεφαλαίο «Π», είναι να δίνει προοπτική, να απορροφά τους κραδασμούς που δημιουργούνται στην κοινωνία, να εκτονώνει και όχι να υποδαυλίζει-πόσο μάλλον να προκαλεί σκόπιμα- εντάσεις. Αυτό είναι το δημοκρατικό μας καθήκον και απ’ αυτό κρινόμαστε από τους πολίτες που απαιτούν από εμάς σοβαρότητα, ευθύνη και υπευθυνότητα.
«Η οξύτητα δημιουργείται εύκολα, ανά πάσα στιγμή. Αλλά για να αποκατασταθεί το κλίμα ηρεμίας, χρειάζονται μήνες. Πρέπει ο τόνος να είναι μετρημένος και χαμηλός και από τα κόμματα και από τον Τύπο», έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ήπιο πολιτικό κλίμα δεν σημαίνει απουσία αντιπαράθεσης και σύγκρουσης. Σημαίνει όριο στην αντιπαράθεση. Το όριο αυτό δεν είναι άλλο από το κοινό καλό που διασφαλίζουν οι συνταγματικοί κανόνες, η θεσμική τάξη και οι πρακτικές της καθημερινής δημοκρατικής λειτουργίας. Η δημοκρατία είναι « το πολίτευμα της συνύπαρξης» όπως εύστοχα έχει χαρακτηριστεί.* Η λογική του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» είναι λογική ευθέως εχθρική προς τη δημοκρατία. Οι τελευταίες ημέρες δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στα παρόντα αδιέξοδά του, επιστρέφει αταβιστικά σε θέσεις και πρακτικές μίας ακραία πολωτικής και διχαστικής συμπεριφοράς.
Ο φανατισμός βλάπτει τη δημοκρατία, γιατί καθιστά τον πολίτη ανίκανο να σκεφτεί. Η δημοκρατία όμως έχει ανάγκη από πολίτες απελευθερωμένους από φανατισμούς που θολώνουν την κρίση τους και τους μεταβάλλουν σε πολίτες-ενεργούμενα. Είναι καθήκον όλων μας να παίρνουμε ξεκάθαρες θέσεις απέναντι σε συμπεριφορές, πρακτικές και φαινόμενα που προσβάλουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και δυναμιτίζουν τη δημοκρατική λειτουργία. Τώρα, περιμένουμε δούμε και να αξιολογήσουμε ποια στάση θα τηρήσει η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ απέναντι σε συμπεριφορές και «ακτιβισμούς» που γεμίζουν τοξικότητα και διαβρώνουν την πολιτική λειτουργία. Έως τώρα έχουμε ερωτηματικά. Περιμένουμε σαφείς θέσεις, απαντήσεις και αποστάσεις. Έως τότε, θυμίζω ότι η σιωπή είναι αποδοχή, ενίοτε δε και συνενοχή.
Γιώργος Κουμουτσάκος