Άρθρο του ευρωβουλευτή ΝΔ Γ. Κουμουτσάκου στην εφημερίδα “Metro”
Η ελληνική αποστολή που βρίσκεται σήμερα στο Σικάγο για να εκπροσωπήσει τη χώρα στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ θα είναι σε συνεχή εγρήγορση. Κάθε κίνηση, κάθε πληροφορία, κάθε συζήτηση, επίσημη ή ανεπίσημη, στις αίθουσες και στους διαδρόμους εντός και εκτός συνεδριάσεων θα πρέπει να γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας και ανάλυσης. Όλα αυτά για να μην υπάρξει οποιαδήποτε έκπληξη της τελευταίας στιγμής, που θα μπορούσε να μεταβάλει την πολύτιμη απόφαση που λήφθηκε το 2008 στην αντίστοιχη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και την ένταξη τους στην Ατλαντική Συμμαχία.
Θυμίζω ότι με την ιστορική εκείνη ομόφωνη απόφαση τους οι αρχηγοί των κρατών και κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ έθεσαν ως όρο και προϋπόθεση της ένταξης της Πρώην Γιουγκοσλάβικης Δημοκρατίας της Μακεδονίας την επίλυση του προβλήματος του ονόματος αυτής της χώρας.
Έκτοτε, η ξεκάθαρη αυτή θέση του ΝΑΤΟ, που είχε «εκμαιεύσει» η Ελλάδα πείθοντας τους συμμάχους της με τα επιχειρήματα και τη σθεναρή της στάση, επαναλήφθηκε αυτολεξεί στα ανακοινωθέντα των Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα πολύτιμο κεκτημένο και διαπραγματευτικό εφόδιο για την ελληνική διπλωματία, που πρέπει να διαφυλαχθεί ως «κόρη οφθαλμού». Όχι γιατί η Ελλάδα θέλει να αποκλείσει τα Σκόπια από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., αλλά γιατί είναι αποφασισμένη να επιτευχθεί αμοιβαία λύση στο ζήτημα της ονομασίας. Η απόφαση του Βουκουρεστίου είναι πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο, που πρέπει να προστατέψουμε.
Από τον περασμένο Δεκέμβριο, όμως, το εγχείρημα αυτό έγινε πιο δύσκολο, καθώς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, μετά από προσφυγή των Σκοπίων, έκρινε ότι η Ελλάδα το 2008 οτο Βουκουρέστι προέβαλε βέτο, παραβιάζοντας έτσι την παλαιότερη δυσμενή «Ενδιάμεση Συμφωνία» του 1995 που υπέγραψαν οι δύο χώρες.
Η κυβέρνηση των Σκοπίων, με πρωθυπουργό τον γνωστό εθνικιστή Γκρούεφσκι, προσπαθεί τώρα να εκμεταλλευτεί την προβληματική ετυμηγορία των δικαστών της Χάγης, προκειμένου να ανατραπεί η απόφαση του Βουκουρεστίου, η οποία τον αναγκάζει να διαπραγματευτεί σοβαρά για τη λύση του προβλήματος.
Σε αυτή του την προσπάθεια ο Γκρούεφσκι επενδύει στην υποστήριξη ορισμένων ΝΑΤΟϊκών χωρών – μελών, με πρώτη την Τουρκία. Υπάρχουν ακόμα τρεις ή τέσσερι «σύμμαχοι» της Ελλάδας που θα ήθελαν να δώσουν «χέρι βοηθείας» στα Σκόπια, παρά το γεγονός ότι το ζήτημα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ με νέα κράτη δεν βρίσκεται στην επίσημη ημερήσια διάταξη των εργασιών της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Σικάγο.
Έτσι, εξαιτίας αυτών των παρασκηνιακών ενεργειών, ουδείς μπορεί αυτή την ώρα να αποκλείσει 100% ότι κάποια από αυτές τις χώρες, με πρώτη «ύποπτη» την Τουρκία, δεν θα επιχειρήσει να ανοίξει το θέμα της διεύρυνσης, ασκώντας έτσι πίεση στην Ελλάδα. Σε μια τέτοια περίπτωση το μεγάλο όπλο μας θα είναι και πάλι η ίδια η απόφαση του Βουκουρεστίου, που δεν αφήνει περιθώρια παρανοήσεων ή παρερμηνειών: «… η ΠΓΔΜ θα προσκληθεί στο ΝΑΤΟ μόλις επιτευχθεί μια αμοιβαίως αποδεκτή λύση στο ζήτημα της ονομασίας». Αυτά είπε το ΝΑΤΟ το 2008.
Προφανώς, η «επίτευξη αμοιβαίας λύσης» δεν αναφέρεται στην έναρξη, αλλά στην ολοκλήρωση της σχετικής διαπραγμάτευσης. Το ζητούμενο, επομένως, δεν είναι το ποια θα είναι η θέση της Ελλάδας στο Σικάγο. Το δεδομένο είναι η ύπαρξη της κοινής αυτής απόφασης και θέσης της Συμμαχίας. Αυτή την ομόφωνη απόφαση ουδείς μπορεί να ακυρώσει.